pĕrungor - Diatesi passiva
(pĕrungo, pĕrungis, perunxi, perunctum, pĕrungĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
pĕrungor
II sing.
pĕrungĕris, pĕrungĕre
III sing.
pĕrungĭtur
I plur.
pĕrungĭmur
II plur.
pĕrungimĭni
III plur.
pĕrunguntur
IMPERFETTO
I sing.
pĕrungēbar
II sing.
pĕrungebāris, pĕrungebāre
III sing.
pĕrungebātur
I plur.
pĕrungebāmur
II plur.
pĕrungebamĭni
III plur.
pĕrungebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
pĕrungar
II sing.
pĕrungēris, pĕrungēre
III sing.
pĕrungētur
I plur.
pĕrungēmur
II plur.
pĕrungemĭni
III plur.
pĕrungentur
PERFETTO
I sing.
perunctus, –a, –um sum
II sing.
perunctus, –a, –um es
III sing.
perunctus, –a, –um est
I plur.
peruncti, –ae, –a sumus
II plur.
peruncti, –ae, –a estis
III plur.
peruncti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
perunctus, –a, –um eram
II sing.
perunctus, –a, –um eras
III sing.
perunctus, –a, –um erat
I plur.
peruncti, –ae, –a eramus
II plur.
peruncti, –ae, –a eratis
III plur.
peruncti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
perunctus, –a, –um ero
II sing.
perunctus, –a, –um eris
III sing.
perunctus, –a, –um erit
I plur.
peruncti, –ae, –a erimus
II plur.
peruncti, –ae, –a eritis
III plur.
peruncti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
pĕrungar
II sing.
pĕrungāris, pĕrungāre
III sing.
pĕrungātur
I plur.
pĕrungāmur
II plur.
pĕrungamĭni
III plur.
pĕrungantur
IMPERFETTO
I sing.
pĕrungĕrer
II sing.
pĕrungerēris, pĕrungerēre
III sing.
pĕrungerētur
I plur.
pĕrungerēmur
II plur.
pĕrungeremĭni
III plur.
pĕrungerentur
PERFETTO
I sing.
perunctus, –a, –um sim
II sing.
perunctus, –a, –um sis
III sing.
perunctus, –a, –um sit
I plur.
peruncti, –ae, –a simus
II plur.
peruncti, –ae, –a sitis
III plur.
peruncti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
perunctus, –a, –um essem
II sing.
perunctus, –a, –um esses
III sing.
perunctus, –a, –um esset
I plur.
peruncti, –ae, –a essemus
II plur.
peruncti, –ae, –a essetis
III plur.
peruncti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
pĕrungĕre
II plur.
pĕrungimĭni
FUTURO
II sing.
pĕrungĭtor
III sing.
pĕrungĭtor
II plur.
–
III plur.
pĕrunguntor
PARTICIPIO
PERFETTO
perunctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
pĕrungi
PERFETTO
Singolare:
perunctus, –a, –um esse
Plurale:
peruncti, –ae, –a esse
FUTURO
perunctum esse
GERUNDIVO
pĕrungendus, –a, –um
SUPINO
perunctu
Vedi la forma attiva di questo lemma
pĕrungor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android