Donazione

permētiens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
permētiens
Gen.
permētientis
Dat.
permētienti
Acc.
permētientem
Abl.
permētiens
Voc.
permētienti
PLURALE
Nom.
permētientes
Gen.
permētientium
Dat.
permētientibus
Acc.
permētientes
Abl.
permētientes
Voc.
permētientibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
permētiens
Gen.
permētientis
Dat.
permētienti
Acc.
permētientem
Abl.
permētiens
Voc.
permētienti
PLURALE
Nom.
permētientes
Gen.
permētientium
Dat.
permētientibus
Acc.
permētientes
Abl.
permētientes
Voc.
permētientibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
permētiens
Gen.
permētientis
Dat.
permētienti
Acc.
permētiens
Abl.
permētiens
Voc.
permētienti
PLURALE
Nom.
permētientia
Gen.
permētientium
Dat.
permētientibus
Acc.
permētientia
Abl.
permētientia
Voc.
permētientibus

‹ Permessus
permētĭor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
permĕrens agg. part. pres. II cl.
permĕrĕo v. intr. II coniug.
Permessis sost. femm. III decl.
Permessĭus agg. I cl.
Permessus sost. masch. II decl.
permētiens agg. part. pres. II cl.
permētĭor v. tr. dep. IV coniug.
permīlĭtans agg. part. pres. II cl.
permīlĭto v. intr. I coniug.
perminctūrūs agg. part. fut.
perminctus agg. part. perf. I cl.
perminctus agg. inf. perf.
permĭnĭmus agg. I cl.
permīrābĭlis agg. II cl.
permīrandus agg. I cl.
permīrus agg. I cl.
permiscens agg. part. pres. II cl.
permiscĕo v. tr. II coniug.
permiscĕor v. tr. II coniug.
permissĭo sost. femm. III decl.
{{ID:PERMETIENS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android