offĭcĭor - Diatesi passiva
(offĭcĭo, offĭcis, offeci, offectum, offĭcĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione in -io
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
offĭcĭor
II sing.
offĭcĕris, offĭcĕre
III sing.
offĭcītur
I plur.
offĭcīmur
II plur.
offĭcimĭni
III plur.
offĭciuntur
IMPERFETTO
I sing.
offĭciēbar
II sing.
offĭciebāris, offĭciebāre
III sing.
offĭciebātur
I plur.
offĭciebāmur
II plur.
offĭciebamĭni
III plur.
offĭciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
offĭcĭar
II sing.
offĭciēris, offĭciēre
III sing.
offĭciētur
I plur.
offĭciēmur
II plur.
offĭciemĭni
III plur.
offĭcientur
PERFETTO
I sing.
offectus, –a, –um sum
II sing.
offectus, –a, –um es
III sing.
offectus, –a, –um est
I plur.
offecti, –ae, –a sumus
II plur.
offecti, –ae, –a estis
III plur.
offecti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
offectus, –a, –um eram
II sing.
offectus, –a, –um eras
III sing.
offectus, –a, –um erat
I plur.
offecti, –ae, –a eramus
II plur.
offecti, –ae, –a eratis
III plur.
offecti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
offectus, –a, –um ero
II sing.
offectus, –a, –um eris
III sing.
offectus, –a, –um erit
I plur.
offecti, –ae, –a erimus
II plur.
offecti, –ae, –a eritis
III plur.
offecti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
offĭcĭar
II sing.
offĭciāris, offĭciāre
III sing.
offĭciātur
I plur.
offĭciāmur
II plur.
offĭciamĭni
III plur.
offĭciantur
IMPERFETTO
I sing.
offĭcĕrer
II sing.
offĭcerēris, offĭcerēre
III sing.
offĭcerētur
I plur.
offĭcerēmur
II plur.
offĭcerēmini
III plur.
offĭcerentur
PERFETTO
I sing.
offectus, –a, –um sim
II sing.
offectus, –a, –um sis
III sing.
offectus, –a, –um sit
I plur.
offecti, –ae, –a simus
II plur.
offecti, –ae, –a sitis
III plur.
offecti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
offectus, –a, –um essem
II sing.
offectus, –a, –um esses
III sing.
offectus, –a, –um esset
I plur.
offecti, –ae, –a essemus
II plur.
offecti, –ae, –a essetis
III plur.
offecti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
–
II plur.
–
FUTURO
II sing.
–
III sing.
–
II plur.
–
III plur.
–
PARTICIPIO
PERFETTO
offectus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
offĭci
PERFETTO
Singolare:
offectus, –a, –um esse
Plurale:
offecti, –ae, –a esse
FUTURO
offectum esse
GERUNDIVO
offĭciendus, –a, –um
SUPINO
offectu
Vedi la forma attiva di questo lemma
offĭcĭor v. tr. e intr. III coniug. in -io
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android