offīgor - Diatesi passiva
(offīgo, offīgis, offixum, offīgĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
offīgor
II sing.
offīgĕris, offīgĕre
III sing.
offīgĭtur
I plur.
offīgĭmur
II plur.
offīgimĭni
III plur.
offīguntur
IMPERFETTO
I sing.
offīgēbar
II sing.
offīgebāris, offīgebāre
III sing.
offīgebātur
I plur.
offīgebāmur
II plur.
offīgebamĭni
III plur.
offīgebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
offīgar
II sing.
offīgēris, offīgēre
III sing.
offīgētur
I plur.
offīgēmur
II plur.
offīgemĭni
III plur.
offīgentur
PERFETTO
I sing.
offixus, –a, –um sum
II sing.
offixus, –a, –um es
III sing.
offixus, –a, –um est
I plur.
offixi, –ae, –a sumus
II plur.
offixi, –ae, –a estis
III plur.
offixi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
offixus, –a, –um eram
II sing.
offixus, –a, –um eras
III sing.
offixus, –a, –um erat
I plur.
offixi, –ae, –a eramus
II plur.
offixi, –ae, –a eratis
III plur.
offixi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
offixus, –a, –um ero
II sing.
offixus, –a, –um eris
III sing.
offixus, –a, –um erit
I plur.
offixi, –ae, –a erimus
II plur.
offixi, –ae, –a eritis
III plur.
offixi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
offīgar
II sing.
offīgāris, offīgāre
III sing.
offīgātur
I plur.
offīgāmur
II plur.
offīgamĭni
III plur.
offīgantur
IMPERFETTO
I sing.
offīgĕrer
II sing.
offīgerēris, offīgerēre
III sing.
offīgerētur
I plur.
offīgerēmur
II plur.
offīgeremĭni
III plur.
offīgerentur
PERFETTO
I sing.
offixus, –a, –um sim
II sing.
offixus, –a, –um sis
III sing.
offixus, –a, –um sit
I plur.
offixi, –ae, –a simus
II plur.
offixi, –ae, –a sitis
III plur.
offixi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
offixus, –a, –um essem
II sing.
offixus, –a, –um esses
III sing.
offixus, –a, –um esset
I plur.
offixi, –ae, –a essemus
II plur.
offixi, –ae, –a essetis
III plur.
offixi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
offīgĕre
II plur.
offīgimĭni
FUTURO
II sing.
offīgĭtor
III sing.
offīgĭtor
II plur.
–
III plur.
offīguntor
PARTICIPIO
PERFETTO
offixus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
offīgi
PERFETTO
Singolare:
offixus, –a, –um esse
Plurale:
offixi, –ae, –a esse
FUTURO
offixum esse
GERUNDIVO
offīgendus, –a, –um
SUPINO
offixu
Vedi la forma attiva di questo lemma
offīgor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android