normor - Diatesi passiva
(normo, normas, normatum, normāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
normor
II sing.
normāris, normāre
III sing.
normātur
I plur.
normāmur
II plur.
normamĭni
III plur.
normantur
IMPERFETTO
I sing.
normābar
II sing.
normabāris, normabāre
III sing.
normabātur
I plur.
normabāmur
II plur.
normabamĭni
III plur.
normabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
normābor
II sing.
normabĕris, normabĕre
III sing.
normabĭtur
I plur.
normabĭmur
II plur.
normabimĭni
III plur.
normabuntur
PERFETTO
I sing.
normatus, –a, –um sum
II sing.
normatus, –a, –um es
III sing.
normatus, –a, –um est
I plur.
normati, –ae, –a sumus
II plur.
normati, –ae, –a estis
III plur.
normati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
normatus, –a, –um eram
II sing.
normatus, –a, –um eras
III sing.
normatus, –a, –um erat
I plur.
normati, –ae, –a eramus
II plur.
normati, –ae, –a eratis
III plur.
normati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
normatus, –a, –um ero
II sing.
normatus, –a, –um eris
III sing.
normatus, –a, –um erit
I plur.
normati, –ae, –a erimus
II plur.
normati, –ae, –a eritis
III plur.
normati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
normer
II sing.
normēris, normēre
III sing.
normētur
I plur.
normēmur
II plur.
normemĭni
III plur.
normentur
IMPERFETTO
I sing.
normārer
II sing.
normarēris, normarēre
III sing.
normarētur
I plur.
normarēmur
II plur.
normaremĭni
III plur.
normarentur
PERFETTO
I sing.
normatus, –a, –um sim
II sing.
normatus, –a, –um sis
III sing.
normatus, –a, –um sit
I plur.
normati, –ae, –a simus
II plur.
normati, –ae, –a sitis
III plur.
normati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
normatus, –a, –um essem
II sing.
normatus, –a, –um esses
III sing.
normatus, –a, –um esset
I plur.
normati, –ae, –a essemus
II plur.
normati, –ae, –a essetis
III plur.
normati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
normāre
II plur.
normamĭni
FUTURO
II sing.
normātor
III sing.
normātor
II plur.
–
III plur.
normantor
PARTICIPIO
PERFETTO
normatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
normāri
PERFETTO
Singolare:
normatus, –a, –um esse
Plurale:
normati, –ae, –a esse
FUTURO
normatum esse
GERUNDIVO
normandus, –a, –um
SUPINO
normatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
normor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android