moeneror - Diatesi passiva
(moenero, moeneras, moeneravi, moeneratum, moenerāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
moeneror
II sing.
moenerāris, moenerāre
III sing.
moenerātur
I plur.
moenerāmur
II plur.
moeneramĭni
III plur.
moenerantur
IMPERFETTO
I sing.
moenerābar
II sing.
moenerabāris, moenerabāre
III sing.
moenerabātur
I plur.
moenerabāmur
II plur.
moenerabamĭni
III plur.
moenerabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
moenerābor
II sing.
moenerabĕris, moenerabĕre
III sing.
moenerabĭtur
I plur.
moenerabĭmur
II plur.
moenerabimĭni
III plur.
moenerabuntur
PERFETTO
I sing.
moeneratus, –a, –um sum
II sing.
moeneratus, –a, –um es
III sing.
moeneratus, –a, –um est
I plur.
moenerati, –ae, –a sumus
II plur.
moenerati, –ae, –a estis
III plur.
moenerati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
moeneratus, –a, –um eram
II sing.
moeneratus, –a, –um eras
III sing.
moeneratus, –a, –um erat
I plur.
moenerati, –ae, –a eramus
II plur.
moenerati, –ae, –a eratis
III plur.
moenerati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
moeneratus, –a, –um ero
II sing.
moeneratus, –a, –um eris
III sing.
moeneratus, –a, –um erit
I plur.
moenerati, –ae, –a erimus
II plur.
moenerati, –ae, –a eritis
III plur.
moenerati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
moenerer
II sing.
moenerēris, moenerēre
III sing.
moenerētur
I plur.
moenerēmur
II plur.
moeneremĭni
III plur.
moenerentur
IMPERFETTO
I sing.
moenerārer
II sing.
moenerarēris, moenerarēre
III sing.
moenerarētur
I plur.
moenerarēmur
II plur.
moeneraremĭni
III plur.
moenerarentur
PERFETTO
I sing.
moeneratus, –a, –um sim
II sing.
moeneratus, –a, –um sis
III sing.
moeneratus, –a, –um sit
I plur.
moenerati, –ae, –a simus
II plur.
moenerati, –ae, –a sitis
III plur.
moenerati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
moeneratus, –a, –um essem
II sing.
moeneratus, –a, –um esses
III sing.
moeneratus, –a, –um esset
I plur.
moenerati, –ae, –a essemus
II plur.
moenerati, –ae, –a essetis
III plur.
moenerati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
moenerāre
II plur.
moeneramĭni
FUTURO
II sing.
moenerātor
III sing.
moenerātor
II plur.
–
III plur.
moenerantor
PARTICIPIO
PERFETTO
moeneratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
moenerāri
PERFETTO
Singolare:
moeneratus, –a, –um esse
Plurale:
moenerati, –ae, –a esse
FUTURO
moeneratum esse
GERUNDIVO
moenerandus, –a, –um
SUPINO
moeneratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
moeneror v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android