moenĭor - Diatesi passiva
(moenĭo, moenis, moenii, moenitum, moenīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
moenĭor
II sing.
moenīris, moenīre
III sing.
moenītur
I plur.
moenīmur
II plur.
moenimĭni
III plur.
moeniuntur
IMPERFETTO
I sing.
moeniēbar
II sing.
moeniebāris, moeniebāre
III sing.
moeniebātur
I plur.
moeniebāmur
II plur.
moeniebamĭni
III plur.
moeniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
moenĭar
II sing.
moeniēris, moeniēre
III sing.
moeniētur
I plur.
moeniēmur
II plur.
moeniemĭni
III plur.
moenientur
PERFETTO
I sing.
moenitus, –a, –um sum
II sing.
moenitus, –a, –um es
III sing.
moenitus, –a, –um est
I plur.
moeniti, –ae, –a sumus
II plur.
moeniti, –ae, –a estis
III plur.
moeniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
moenitus, –a, –um eram
II sing.
moenitus, –a, –um eras
III sing.
moenitus, –a, –um erat
I plur.
moeniti, –ae, –a eramus
II plur.
moeniti, –ae, –a eratis
III plur.
moeniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
moenitus, –a, –um ero
II sing.
moenitus, –a, –um eris
III sing.
moenitus, –a, –um erit
I plur.
moeniti, –ae, –a erimus
II plur.
moeniti, –ae, –a eritis
III plur.
moeniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
moenĭar
II sing.
moeniāris, moeniāre
III sing.
moeniātur
I plur.
moeniāmur
II plur.
moeniamĭni
III plur.
moeniantur
IMPERFETTO
I sing.
moenīrer
II sing.
moenirēris, moeniirēre
III sing.
moenirētur
I plur.
moenirēmur
II plur.
moenirēmini
III plur.
moenirentur
PERFETTO
I sing.
moenitus, –a, –um sim
II sing.
moenitus, –a, –um sis
III sing.
moenitus, –a, –um sit
I plur.
moeniti, –ae, –a simus
II plur.
moeniti, –ae, –a sitis
III plur.
moeniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
moenitus, –a, –um essem
II sing.
moenitus, –a, –um esses
III sing.
moenitus, –a, –um esset
I plur.
moeniti, –ae, –a essemus
II plur.
moeniti, –ae, –a essetis
III plur.
moeniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
moenīre
II plur.
moenimĭni
FUTURO
II sing.
moenītor
III sing.
moenītor
II plur.
–
III plur.
moeniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
moenitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
moenīri
PERFETTO
Singolare:
moenitus, –a, –um esse
Plurale:
moeniti, –ae, –a esse
FUTURO
moenitum esse
GERUNDIVO
moeniendus, –a, –um
SUPINO
moenitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
moenĭor v. tr. IV coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android