mansuēscor - Diatesi passiva
(mansuēsco, mansuēscis, mansuevi, mansuetum, mansuēscĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
mansuēscor
II sing.
mansuēscĕris, mansuēscĕre
III sing.
mansuēscĭtur
I plur.
mansuēscĭmur
II plur.
mansuēscimĭni
III plur.
mansuēscuntur
IMPERFETTO
I sing.
mansuēscēbar
II sing.
mansuēscebāris, mansuēscebāre
III sing.
mansuēscebātur
I plur.
mansuēscebāmur
II plur.
mansuēscebamĭni
III plur.
mansuēscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
mansuēscar
II sing.
mansuēscēris, mansuēscēre
III sing.
mansuēscētur
I plur.
mansuēscēmur
II plur.
mansuēscemĭni
III plur.
mansuēscentur
PERFETTO
I sing.
mansuetus, –a, –um sum
II sing.
mansuetus, –a, –um es
III sing.
mansuetus, –a, –um est
I plur.
mansueti, –ae, –a sumus
II plur.
mansueti, –ae, –a estis
III plur.
mansueti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
mansuetus, –a, –um eram
II sing.
mansuetus, –a, –um eras
III sing.
mansuetus, –a, –um erat
I plur.
mansueti, –ae, –a eramus
II plur.
mansueti, –ae, –a eratis
III plur.
mansueti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
mansuetus, –a, –um ero
II sing.
mansuetus, –a, –um eris
III sing.
mansuetus, –a, –um erit
I plur.
mansueti, –ae, –a erimus
II plur.
mansueti, –ae, –a eritis
III plur.
mansueti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
mansuēscar
II sing.
mansuēscāris, mansuēscāre
III sing.
mansuēscātur
I plur.
mansuēscāmur
II plur.
mansuēscamĭni
III plur.
mansuēscantur
IMPERFETTO
I sing.
mansuēscĕrer
II sing.
mansuēscerēris, mansuēscerēre
III sing.
mansuēscerētur
I plur.
mansuēscerēmur
II plur.
mansuēsceremĭni
III plur.
mansuēscerentur
PERFETTO
I sing.
mansuetus, –a, –um sim
II sing.
mansuetus, –a, –um sis
III sing.
mansuetus, –a, –um sit
I plur.
mansueti, –ae, –a simus
II plur.
mansueti, –ae, –a sitis
III plur.
mansueti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
mansuetus, –a, –um essem
II sing.
mansuetus, –a, –um esses
III sing.
mansuetus, –a, –um esset
I plur.
mansueti, –ae, –a essemus
II plur.
mansueti, –ae, –a essetis
III plur.
mansueti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
mansuēscĕre
II plur.
mansuēscĭmini
FUTURO
II sing.
mansuēscĭtor
III sing.
mansuēscĭtor
II plur.
–
III plur.
mansuēscuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
mansuetus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
mansuēsci
PERFETTO
Singolare:
mansuetus, –a, –um esse
Plurale:
mansueti, –ae, –a esse
FUTURO
mansuetum esse
GERUNDIVO
mansuēscendus, –a, –um
SUPINO
mansuetu
Vedi la forma attiva di questo lemma
mansuēscor v. tr. e intr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android