mansuēfīo - Diatesi attiva
(mansuēfĭo, mansuēfis, |mansuēfactus sum, mansuēfieri)verbo intransitivo anomalo
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
mansuēfĭo
II sing.
mansuēfis
III sing.
mansuēfit
I plur.
mansuēfīmus
II plur.
mansuēfītis
III plur.
mansuēfĭunt
IMPERFETTO
I sing.
mansuēfiēbam
II sing.
mansuēfiēbas
III sing.
mansuēfiēbat
I plur.
mansuēfiebāmus
II plur.
mansuēfiebātis
III plur.
mansuēfiēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
mansuēfĭam
II sing.
mansuēfĭes
III sing.
mansuēfĭet
I plur.
mansuēfiēmus
II plur.
mansuēfiētis
III plur.
mansuēfĭent
PERFETTO
I sing.
mansuēfactus, –a, –um sum
II sing.
mansuēfactus, –a, –um es
III sing.
mansuēfactus, –a, –um est
I plur.
mansuēfacti, –ae, –a sumus
II plur.
mansuēfacti, –ae, –a estis
III plur.
mansuēfacti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
mansuēfactus, –a, –um eram
II sing.
mansuēfactus, –a, –um eras
III sing.
mansuēfactus, –a, –um erat
I plur.
mansuēfacti, –ae, –a eramus
II plur.
mansuēfacti, –ae, –a eratis
III plur.
mansuēfacti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
mansuēfactus, –a, –um ero
II sing.
mansuēfactus, –a, –um eris
III sing.
mansuēfactus, –a, –um erit
I plur.
mansuēfacti, –ae, –a erimus
II plur.
mansuēfacti, –ae, –a eritis
III plur.
mansuēfacti, –ae, –a erunt
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
mansuēfĭam
II sing.
mansuēfĭas
III sing.
mansuēfĭat
I plur.
mansuēfiāmus
II plur.
mansuēfiātis
III plur.
mansuēfĭant
IMPERFETTO
I sing.
mansuēfīrem
II sing.
mansuēfīres
III sing.
mansuēfīret
I plur.
mansuēfirēmus
II plur.
mansuēfirētis
III plur.
mansuēfīrent
PERFETTO
I sing.
mansuēfactus, –a, –um sim
II sing.
mansuēfactus, –a, –um sis
III sing.
mansuēfactus, –a, –um sit
I plur.
mansuēfacti, –ae, –a simus
II plur.
mansuēfacti, –ae, –a sitis
III plur.
mansuēfacti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
mansuēfactus, –a, –um essem
II sing.
mansuēfactus, –a, –um esses
III sing.
mansuēfactus, –a, –um esset
I plur.
mansuēfacti, –ae, –a essemus
II plur.
mansuēfacti, –ae, –a essetis
III plur.
mansuēfacti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
mansuēfi
II plur.
mansuēfīte
FUTURO
II sing.
mansuēfīto
III sing.
mansuēfīto
II plur.
mansuēfitōte
III plur.
–
PARTICIPIO
PRESENTE
–
FUTURO
mansuēfactūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
mansuēfactum
Passivo:
mansuēfactu
INFINITO
PRESENTE
mansuēfieri
PERFETTO
Singolare:
mansuēfactus, –a, –um esse
Plurale:
mansuēfacti, –ae, –a esse
FUTURO
Attivo:
mansuēfuturūm, –am, –ūm esse, mansuēfore
Passivo:
mansuefacūm, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
–
Dativo:
–
Accusativo:
–
Ablativo:
–
GERUNDIVO
mansuefaciendus, –a, –um
mansuēfīo v. intr. an.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android