Donazione

irrētiens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
irrētiens
Gen.
irrētientis
Dat.
irrētienti
Acc.
irrētientem
Abl.
irrētiens
Voc.
irrētienti
PLURALE
Nom.
irrētientes
Gen.
irrētientium
Dat.
irrētientibus
Acc.
irrētientes
Abl.
irrētientes
Voc.
irrētientibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
irrētiens
Gen.
irrētientis
Dat.
irrētienti
Acc.
irrētientem
Abl.
irrētiens
Voc.
irrētienti
PLURALE
Nom.
irrētientes
Gen.
irrētientium
Dat.
irrētientibus
Acc.
irrētientes
Abl.
irrētientes
Voc.
irrētientibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
irrētiens
Gen.
irrētientis
Dat.
irrētienti
Acc.
irrētiens
Abl.
irrētiens
Voc.
irrētienti
PLURALE
Nom.
irrētientia
Gen.
irrētientium
Dat.
irrētientibus
Acc.
irrētientia
Abl.
irrētientia
Voc.
irrētientibus

‹ irrestinctus
irrētĭo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
irrĕsectus agg. I cl.
irrĕsŏlūbĭlis agg. II cl.
irrĕsŏlūtus agg. I cl.
irrespīrābĭlis agg. II cl.
irrestinctus agg. I cl.
irrētiens agg. part. pres. II cl.
irrētĭo v. tr. IV coniug.
irrētĭor v. tr. IV coniug.
irretitūrūs agg. part. fut.
irretitus agg. part. perf. I cl.
irretitus agg. inf. perf.
irrĕtortus agg. I cl.
irrĕtractābĭlis agg. II cl.
irrĕvĕrens agg. II cl.
irrĕvĕrentĕr avv.
irrĕvĕrentĭa sost. femm. I decl.
irrĕvŏcābĭlis agg. II cl.
irrĕvŏcābĭlĭtĕr avv.
irrĕvŏcandus agg. I cl.
irrĕvŏcātus agg. I cl.
{{ID:IRRETIENS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android