interfĭcĭor - Diatesi passiva
(interfĭcĭo, interfĭcis, interfeci, interfectum, interfĭcĕre)verbo transitivo III coniugazione in -io
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
interfĭcĭor
II sing.
interfĭcĕris, interfĭcĕre
III sing.
interfĭcĭtur
I plur.
interfĭcĭmur
II plur.
interfĭcimĭni
III plur.
interfĭciuntur
IMPERFETTO
I sing.
interfĭciēbar
II sing.
interfĭciebāris, interfĭciebāre
III sing.
interfĭciebātur
I plur.
interfĭciebāmur
II plur.
interfĭciebamĭni
III plur.
interfĭciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
interfĭcĭar
II sing.
interfĭciēris, interfĭciēre
III sing.
interfĭciētur
I plur.
interfĭciēmur
II plur.
interfĭciemĭni
III plur.
interfĭcientur
PERFETTO
I sing.
interfectus, –a, –um sum
II sing.
interfectus, –a, –um es
III sing.
interfectus, –a, –um est
I plur.
interfecti, –ae, –a sumus
II plur.
interfecti, –ae, –a estis
III plur.
interfecti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interfectus, –a, –um eram
II sing.
interfectus, –a, –um eras
III sing.
interfectus, –a, –um erat
I plur.
interfecti, –ae, –a eramus
II plur.
interfecti, –ae, –a eratis
III plur.
interfecti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
interfectus, –a, –um ero
II sing.
interfectus, –a, –um eris
III sing.
interfectus, –a, –um erit
I plur.
interfecti, –ae, –a erimus
II plur.
interfecti, –ae, –a eritis
III plur.
interfecti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
interfĭcĭar
II sing.
interfĭciāris, interfĭciāre
III sing.
interfĭciātur
I plur.
interfĭciāmur
II plur.
interfĭciamĭni
III plur.
interfĭciantur
IMPERFETTO
I sing.
interfĭcĕrer
II sing.
interfĭcerēris, interfĭcerēre
III sing.
interfĭcerētur
I plur.
interfĭcerēmur
II plur.
interfĭceremĭni
III plur.
interfĭcerentur
PERFETTO
I sing.
interfectus, –a, –um sim
II sing.
interfectus, –a, –um sis
III sing.
interfectus, –a, –um sit
I plur.
interfecti, –ae, –a simus
II plur.
interfecti, –ae, –a sitis
III plur.
interfecti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interfectus, –a, –um essem
II sing.
interfectus, –a, –um esses
III sing.
interfectus, –a, –um esset
I plur.
interfecti, –ae, –a essemus
II plur.
interfecti, –ae, –a essetis
III plur.
interfecti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
–
II plur.
–
FUTURO
II sing.
–
III sing.
–
II plur.
–
III plur.
–
PARTICIPIO
PERFETTO
interfectus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
interfĭci
PERFETTO
Singolare:
interfectus, –a, –um esse
Plurale:
interfecti, –ae, –a esse
FUTURO
interfectum esse
GERUNDIVO
interfĭciendus, –a, –um
SUPINO
interfectu
Vedi la forma attiva di questo lemma
interfĭcĭor v. tr. III coniug. in -io
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android