intendor - Diatesi passiva

(intendo, intendis, intendi, intentum, intendĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
intendor
II sing.
intendĕris, intendĕre
III sing.
intendĭtur
I plur.
intendĭmur
II plur.
intendimĭni
III plur.
intenduntur
IMPERFETTO
I sing.
intendēbar
II sing.
intendebāris, intendebāre
III sing.
intendebātur
I plur.
intendebāmur
II plur.
intendebamĭni
III plur.
intendebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
intendar
II sing.
intendēris, intendēre
III sing.
intendētur
I plur.
intendēmur
II plur.
intendemĭni
III plur.
intendentur
PERFETTO
I sing.
intentus, –a, –um sum
II sing.
intentus, –a, –um es
III sing.
intentus, –a, –um est
I plur.
intenti, –ae, –a sumus
II plur.
intenti, –ae, –a estis
III plur.
intenti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
intentus, –a, –um eram
II sing.
intentus, –a, –um eras
III sing.
intentus, –a, –um erat
I plur.
intenti, –ae, –a eramus
II plur.
intenti, –ae, –a eratis
III plur.
intenti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
intentus, –a, –um ero
II sing.
intentus, –a, –um eris
III sing.
intentus, –a, –um erit
I plur.
intenti, –ae, –a erimus
II plur.
intenti, –ae, –a eritis
III plur.
intenti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
intendar
II sing.
intendāris, intendāre
III sing.
intendātur
I plur.
intendāmur
II plur.
intendamĭni
III plur.
intendantur
IMPERFETTO
I sing.
intendĕrer
II sing.
intenderēris, intenderēre
III sing.
intenderētur
I plur.
intenderēmur
II plur.
intenderemĭni
III plur.
intenderentur
PERFETTO
I sing.
intentus, –a, –um sim
II sing.
intentus, –a, –um sis
III sing.
intentus, –a, –um sit
I plur.
intenti, –ae, –a simus
II plur.
intenti, –ae, –a sitis
III plur.
intenti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
intentus, –a, –um essem
II sing.
intentus, –a, –um esses
III sing.
intentus, –a, –um esset
I plur.
intenti, –ae, –a essemus
II plur.
intenti, –ae, –a essetis
III plur.
intenti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
intendĕre
II plur.
intendĭmini
FUTURO
II sing.
intendĭtor
III sing.
intendĭtor
II plur.
III plur.
intenduntor
PARTICIPIO
PERFETTO
intentus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
intendi
PERFETTO
Singolare:
intentus, –a, –um esse
Plurale:
intenti, –ae, –a esse
FUTURO
intentum esse
GERUNDIVO
intendendus, –a, –um
SUPINO
intentu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INTENDOR100}}
---CACHE---