insucor - Diatesi passiva
(insuco, insucas, insucavi, insucatum, insucāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
insucor
II sing.
insucāris, insucāre
III sing.
insucātur
I plur.
insucāmur
II plur.
insucamĭni
III plur.
insucantur
IMPERFETTO
I sing.
insucābar
II sing.
insucabāris, insucabāre
III sing.
insucabātur
I plur.
insucabāmur
II plur.
insucabamĭni
III plur.
insucabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
insucābor
II sing.
insucabĕris, insucabĕre
III sing.
insucabĭtur
I plur.
insucabĭmur
II plur.
insucabimĭni
III plur.
insucabuntur
PERFETTO
I sing.
insucatus, –a, –um sum
II sing.
insucatus, –a, –um es
III sing.
insucatus, –a, –um est
I plur.
insucati, –ae, –a sumus
II plur.
insucati, –ae, –a estis
III plur.
insucati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insucatus, –a, –um eram
II sing.
insucatus, –a, –um eras
III sing.
insucatus, –a, –um erat
I plur.
insucati, –ae, –a eramus
II plur.
insucati, –ae, –a eratis
III plur.
insucati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
insucatus, –a, –um ero
II sing.
insucatus, –a, –um eris
III sing.
insucatus, –a, –um erit
I plur.
insucati, –ae, –a erimus
II plur.
insucati, –ae, –a eritis
III plur.
insucati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
insucer
II sing.
insucēris, insucēre
III sing.
insucētur
I plur.
insucēmur
II plur.
insucemĭni
III plur.
insucentur
IMPERFETTO
I sing.
insucārer
II sing.
insucarēris, insucarēre
III sing.
insucarētur
I plur.
insucarēmur
II plur.
insucaremĭni
III plur.
insucarentur
PERFETTO
I sing.
insucatus, –a, –um sim
II sing.
insucatus, –a, –um sis
III sing.
insucatus, –a, –um sit
I plur.
insucati, –ae, –a simus
II plur.
insucati, –ae, –a sitis
III plur.
insucati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insucatus, –a, –um essem
II sing.
insucatus, –a, –um esses
III sing.
insucatus, –a, –um esset
I plur.
insucati, –ae, –a essemus
II plur.
insucati, –ae, –a essetis
III plur.
insucati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
insucāre
II plur.
insucamĭni
FUTURO
II sing.
insucātor
III sing.
insucātor
II plur.
–
III plur.
insucantor
PARTICIPIO
PERFETTO
insucatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
insucāri
PERFETTO
Singolare:
insucatus, –a, –um esse
Plurale:
insucati, –ae, –a esse
FUTURO
insucatum esse
GERUNDIVO
insucandus, –a, –um
SUPINO
insucatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
insucor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android