inrumpor - Diatesi passiva

(inrumpo, inrumpis, inrupi, inruptum, inrumpĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inrumpor
II sing.
inrumpĕris, inrumpĕre
III sing.
inrumpĭtur
I plur.
inrumpĭmur
II plur.
inrumpimĭni
III plur.
inrumpuntur
IMPERFETTO
I sing.
inrumpēbar
II sing.
inrumpebāris, inrumpebāre
III sing.
inrumpebātur
I plur.
inrumpebāmur
II plur.
inrumpebamĭni
III plur.
inrumpebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inrumpar
II sing.
inrumpēris, inrumpēre
III sing.
inrumpētur
I plur.
inrumpēmur
II plur.
inrumpemĭni
III plur.
inrumpentur
PERFETTO
I sing.
inruptus, –a, –um sum
II sing.
inruptus, –a, –um es
III sing.
inruptus, –a, –um est
I plur.
inrupti, –ae, –a sumus
II plur.
inrupti, –ae, –a estis
III plur.
inrupti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inruptus, –a, –um eram
II sing.
inruptus, –a, –um eras
III sing.
inruptus, –a, –um erat
I plur.
inrupti, –ae, –a eramus
II plur.
inrupti, –ae, –a eratis
III plur.
inrupti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inruptus, –a, –um ero
II sing.
inruptus, –a, –um eris
III sing.
inruptus, –a, –um erit
I plur.
inrupti, –ae, –a erimus
II plur.
inrupti, –ae, –a eritis
III plur.
inrupti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inrumpar
II sing.
inrumpāris, inrumpāre
III sing.
inrumpātur
I plur.
inrumpāmur
II plur.
inrumpamĭni
III plur.
inrumpantur
IMPERFETTO
I sing.
inrumpĕrer
II sing.
inrumperēris, inrumperēre
III sing.
inrumperētur
I plur.
inrumperēmur
II plur.
inrumperemĭni
III plur.
inrumperentur
PERFETTO
I sing.
inruptus, –a, –um sim
II sing.
inruptus, –a, –um sis
III sing.
inruptus, –a, –um sit
I plur.
inrupti, –ae, –a simus
II plur.
inrupti, –ae, –a sitis
III plur.
inrupti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inruptus, –a, –um essem
II sing.
inruptus, –a, –um esses
III sing.
inruptus, –a, –um esset
I plur.
inrupti, –ae, –a essemus
II plur.
inrupti, –ae, –a essetis
III plur.
inrupti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inrumpĕre
II plur.
inrumpĭmini
FUTURO
II sing.
inrumpĭtor
III sing.
inrumpĭtor
II plur.
III plur.
inrumpuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
inruptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inrumpi
PERFETTO
Singolare:
inruptus, –a, –um esse
Plurale:
inrupti, –ae, –a esse
FUTURO
inruptum esse
GERUNDIVO
inrumpendus, –a, –um
SUPINO
inruptu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INRUMPOR100}}
---CACHE---