inrŭmor - Diatesi passiva

(inrŭmo, inrŭmas, inrumavi, inrumavum, inrŭmāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inrŭmor
II sing.
inrŭmāris, inrŭmāre
III sing.
inrŭmātur
I plur.
inrŭmāmur
II plur.
inrŭmamĭni
III plur.
inrŭmantur
IMPERFETTO
I sing.
inrŭmābar
II sing.
inrŭmabāris, inrŭmabāre
III sing.
inrŭmabātur
I plur.
inrŭmabāmur
II plur.
inrŭmabamĭni
III plur.
inrŭmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inrŭmābor
II sing.
inrŭmabĕris, inrŭmabĕre
III sing.
inrŭmabĭtur
I plur.
inrŭmabĭmur
II plur.
inrŭmabimĭni
III plur.
inrŭmabuntur
PERFETTO
I sing.
inrumavus, –a, –um sum
II sing.
inrumavus, –a, –um es
III sing.
inrumavus, –a, –um est
I plur.
inrumavi, –ae, –a sumus
II plur.
inrumavi, –ae, –a estis
III plur.
inrumavi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inrumavus, –a, –um eram
II sing.
inrumavus, –a, –um eras
III sing.
inrumavus, –a, –um erat
I plur.
inrumavi, –ae, –a eramus
II plur.
inrumavi, –ae, –a eratis
III plur.
inrumavi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inrumavus, –a, –um ero
II sing.
inrumavus, –a, –um eris
III sing.
inrumavus, –a, –um erit
I plur.
inrumavi, –ae, –a erimus
II plur.
inrumavi, –ae, –a eritis
III plur.
inrumavi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inrŭmer
II sing.
inrŭmēris, inrŭmēre
III sing.
inrŭmētur
I plur.
inrŭmēmur
II plur.
inrŭmemĭni
III plur.
inrŭmentur
IMPERFETTO
I sing.
inrŭmārer
II sing.
inrŭmarēris, inrŭmarēre
III sing.
inrŭmarētur
I plur.
inrŭmarēmur
II plur.
inrŭmaremĭni
III plur.
inrŭmarentur
PERFETTO
I sing.
inrumavus, –a, –um sim
II sing.
inrumavus, –a, –um sis
III sing.
inrumavus, –a, –um sit
I plur.
inrumavi, –ae, –a simus
II plur.
inrumavi, –ae, –a sitis
III plur.
inrumavi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inrumavus, –a, –um essem
II sing.
inrumavus, –a, –um esses
III sing.
inrumavus, –a, –um esset
I plur.
inrumavi, –ae, –a essemus
II plur.
inrumavi, –ae, –a essetis
III plur.
inrumavi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inrŭmāre
II plur.
inrŭmamĭni
FUTURO
II sing.
inrŭmātor
III sing.
inrŭmātor
II plur.
III plur.
inrŭmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
inrumavus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inrŭmāri
PERFETTO
Singolare:
inrumavus, –a, –um esse
Plurale:
inrumavi, –ae, –a esse
FUTURO
inrumavum esse
GERUNDIVO
inrŭmandus, –a, –um
SUPINO
inrumavu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INRUMOR100}}