inrŭmor - Diatesi passiva
(inrŭmo, inrŭmas, inrumavi, inrumavum, inrŭmāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inrŭmor
II sing.
inrŭmāris, inrŭmāre
III sing.
inrŭmātur
I plur.
inrŭmāmur
II plur.
inrŭmamĭni
III plur.
inrŭmantur
IMPERFETTO
I sing.
inrŭmābar
II sing.
inrŭmabāris, inrŭmabāre
III sing.
inrŭmabātur
I plur.
inrŭmabāmur
II plur.
inrŭmabamĭni
III plur.
inrŭmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inrŭmābor
II sing.
inrŭmabĕris, inrŭmabĕre
III sing.
inrŭmabĭtur
I plur.
inrŭmabĭmur
II plur.
inrŭmabimĭni
III plur.
inrŭmabuntur
PERFETTO
I sing.
inrumavus, –a, –um sum
II sing.
inrumavus, –a, –um es
III sing.
inrumavus, –a, –um est
I plur.
inrumavi, –ae, –a sumus
II plur.
inrumavi, –ae, –a estis
III plur.
inrumavi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inrumavus, –a, –um eram
II sing.
inrumavus, –a, –um eras
III sing.
inrumavus, –a, –um erat
I plur.
inrumavi, –ae, –a eramus
II plur.
inrumavi, –ae, –a eratis
III plur.
inrumavi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inrumavus, –a, –um ero
II sing.
inrumavus, –a, –um eris
III sing.
inrumavus, –a, –um erit
I plur.
inrumavi, –ae, –a erimus
II plur.
inrumavi, –ae, –a eritis
III plur.
inrumavi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inrŭmer
II sing.
inrŭmēris, inrŭmēre
III sing.
inrŭmētur
I plur.
inrŭmēmur
II plur.
inrŭmemĭni
III plur.
inrŭmentur
IMPERFETTO
I sing.
inrŭmārer
II sing.
inrŭmarēris, inrŭmarēre
III sing.
inrŭmarētur
I plur.
inrŭmarēmur
II plur.
inrŭmaremĭni
III plur.
inrŭmarentur
PERFETTO
I sing.
inrumavus, –a, –um sim
II sing.
inrumavus, –a, –um sis
III sing.
inrumavus, –a, –um sit
I plur.
inrumavi, –ae, –a simus
II plur.
inrumavi, –ae, –a sitis
III plur.
inrumavi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inrumavus, –a, –um essem
II sing.
inrumavus, –a, –um esses
III sing.
inrumavus, –a, –um esset
I plur.
inrumavi, –ae, –a essemus
II plur.
inrumavi, –ae, –a essetis
III plur.
inrumavi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inrŭmāre
II plur.
inrŭmamĭni
FUTURO
II sing.
inrŭmātor
III sing.
inrŭmātor
II plur.
–
III plur.
inrŭmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
inrumavus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inrŭmāri
PERFETTO
Singolare:
inrumavus, –a, –um esse
Plurale:
inrumavi, –ae, –a esse
FUTURO
inrumavum esse
GERUNDIVO
inrŭmandus, –a, –um
SUPINO
inrumavu
Vedi la forma attiva di questo lemma
inrŭmor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android