innōdor - Diatesi passiva

(innōdo, innōdas, innodavi, innodatum, innōdāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
innōdor
II sing.
innōdāris, innōdāre
III sing.
innōdātur
I plur.
innōdāmur
II plur.
innōdamĭni
III plur.
innōdantur
IMPERFETTO
I sing.
innōdābar
II sing.
innōdabāris, innōdabāre
III sing.
innōdabātur
I plur.
innōdabāmur
II plur.
innōdabamĭni
III plur.
innōdabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
innōdābor
II sing.
innōdabĕris, innōdabĕre
III sing.
innōdabĭtur
I plur.
innōdabĭmur
II plur.
innōdabimĭni
III plur.
innōdabuntur
PERFETTO
I sing.
innodatus, –a, –um sum
II sing.
innodatus, –a, –um es
III sing.
innodatus, –a, –um est
I plur.
innodati, –ae, –a sumus
II plur.
innodati, –ae, –a estis
III plur.
innodati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
innodatus, –a, –um eram
II sing.
innodatus, –a, –um eras
III sing.
innodatus, –a, –um erat
I plur.
innodati, –ae, –a eramus
II plur.
innodati, –ae, –a eratis
III plur.
innodati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
innodatus, –a, –um ero
II sing.
innodatus, –a, –um eris
III sing.
innodatus, –a, –um erit
I plur.
innodati, –ae, –a erimus
II plur.
innodati, –ae, –a eritis
III plur.
innodati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
innōder
II sing.
innōdēris, innōdēre
III sing.
innōdētur
I plur.
innōdēmur
II plur.
innōdemĭni
III plur.
innōdentur
IMPERFETTO
I sing.
innōdārer
II sing.
innōdarēris, innōdarēre
III sing.
innōdarētur
I plur.
innōdarēmur
II plur.
innōdaremĭni
III plur.
innōdarentur
PERFETTO
I sing.
innodatus, –a, –um sim
II sing.
innodatus, –a, –um sis
III sing.
innodatus, –a, –um sit
I plur.
innodati, –ae, –a simus
II plur.
innodati, –ae, –a sitis
III plur.
innodati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
innodatus, –a, –um essem
II sing.
innodatus, –a, –um esses
III sing.
innodatus, –a, –um esset
I plur.
innodati, –ae, –a essemus
II plur.
innodati, –ae, –a essetis
III plur.
innodati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
innōdāre
II plur.
innōdamĭni
FUTURO
II sing.
innōdātor
III sing.
innōdātor
II plur.
III plur.
innōdantor
PARTICIPIO
PERFETTO
innodatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
innōdāri
PERFETTO
Singolare:
innodatus, –a, –um esse
Plurale:
innodati, –ae, –a esse
FUTURO
innodatum esse
GERUNDIVO
innōdandus, –a, –um
SUPINO
innodatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INNODOR100}}