infūmor - Diatesi passiva
(infūmo, infūmas, infumavi, infumatum, infūmāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
infūmor
II sing.
infūmāris, infūmāre
III sing.
infūmātur
I plur.
infūmāmur
II plur.
infūmamĭni
III plur.
infūmantur
IMPERFETTO
I sing.
infūmābar
II sing.
infūmabāris, infūmabāre
III sing.
infūmabātur
I plur.
infūmabāmur
II plur.
infūmabamĭni
III plur.
infūmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
infūmābor
II sing.
infūmabĕris, infūmabĕre
III sing.
infūmabĭtur
I plur.
infūmabĭmur
II plur.
infūmabimĭni
III plur.
infūmabuntur
PERFETTO
I sing.
infumatus, –a, –um sum
II sing.
infumatus, –a, –um es
III sing.
infumatus, –a, –um est
I plur.
infumati, –ae, –a sumus
II plur.
infumati, –ae, –a estis
III plur.
infumati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
infumatus, –a, –um eram
II sing.
infumatus, –a, –um eras
III sing.
infumatus, –a, –um erat
I plur.
infumati, –ae, –a eramus
II plur.
infumati, –ae, –a eratis
III plur.
infumati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
infumatus, –a, –um ero
II sing.
infumatus, –a, –um eris
III sing.
infumatus, –a, –um erit
I plur.
infumati, –ae, –a erimus
II plur.
infumati, –ae, –a eritis
III plur.
infumati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
infūmer
II sing.
infūmēris, infūmēre
III sing.
infūmētur
I plur.
infūmēmur
II plur.
infūmemĭni
III plur.
infūmentur
IMPERFETTO
I sing.
infūmārer
II sing.
infūmarēris, infūmarēre
III sing.
infūmarētur
I plur.
infūmarēmur
II plur.
infūmaremĭni
III plur.
infūmarentur
PERFETTO
I sing.
infumatus, –a, –um sim
II sing.
infumatus, –a, –um sis
III sing.
infumatus, –a, –um sit
I plur.
infumati, –ae, –a simus
II plur.
infumati, –ae, –a sitis
III plur.
infumati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
infumatus, –a, –um essem
II sing.
infumatus, –a, –um esses
III sing.
infumatus, –a, –um esset
I plur.
infumati, –ae, –a essemus
II plur.
infumati, –ae, –a essetis
III plur.
infumati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
infūmāre
II plur.
infūmamĭni
FUTURO
II sing.
infūmātor
III sing.
infūmātor
II plur.
–
III plur.
infūmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
infumatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
infūmāri
PERFETTO
Singolare:
infumatus, –a, –um esse
Plurale:
infumati, –ae, –a esse
FUTURO
infumatum esse
GERUNDIVO
infūmandus, –a, –um
SUPINO
infumatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
infūmor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android