infūmor - Diatesi passiva

(infūmo, infūmas, infumavi, infumatum, infūmāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
infūmor
II sing.
infūmāris, infūmāre
III sing.
infūmātur
I plur.
infūmāmur
II plur.
infūmamĭni
III plur.
infūmantur
IMPERFETTO
I sing.
infūmābar
II sing.
infūmabāris, infūmabāre
III sing.
infūmabātur
I plur.
infūmabāmur
II plur.
infūmabamĭni
III plur.
infūmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
infūmābor
II sing.
infūmabĕris, infūmabĕre
III sing.
infūmabĭtur
I plur.
infūmabĭmur
II plur.
infūmabimĭni
III plur.
infūmabuntur
PERFETTO
I sing.
infumatus, –a, –um sum
II sing.
infumatus, –a, –um es
III sing.
infumatus, –a, –um est
I plur.
infumati, –ae, –a sumus
II plur.
infumati, –ae, –a estis
III plur.
infumati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
infumatus, –a, –um eram
II sing.
infumatus, –a, –um eras
III sing.
infumatus, –a, –um erat
I plur.
infumati, –ae, –a eramus
II plur.
infumati, –ae, –a eratis
III plur.
infumati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
infumatus, –a, –um ero
II sing.
infumatus, –a, –um eris
III sing.
infumatus, –a, –um erit
I plur.
infumati, –ae, –a erimus
II plur.
infumati, –ae, –a eritis
III plur.
infumati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
infūmer
II sing.
infūmēris, infūmēre
III sing.
infūmētur
I plur.
infūmēmur
II plur.
infūmemĭni
III plur.
infūmentur
IMPERFETTO
I sing.
infūmārer
II sing.
infūmarēris, infūmarēre
III sing.
infūmarētur
I plur.
infūmarēmur
II plur.
infūmaremĭni
III plur.
infūmarentur
PERFETTO
I sing.
infumatus, –a, –um sim
II sing.
infumatus, –a, –um sis
III sing.
infumatus, –a, –um sit
I plur.
infumati, –ae, –a simus
II plur.
infumati, –ae, –a sitis
III plur.
infumati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
infumatus, –a, –um essem
II sing.
infumatus, –a, –um esses
III sing.
infumatus, –a, –um esset
I plur.
infumati, –ae, –a essemus
II plur.
infumati, –ae, –a essetis
III plur.
infumati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
infūmāre
II plur.
infūmamĭni
FUTURO
II sing.
infūmātor
III sing.
infūmātor
II plur.
III plur.
infūmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
infumatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
infūmāri
PERFETTO
Singolare:
infumatus, –a, –um esse
Plurale:
infumati, –ae, –a esse
FUTURO
infumatum esse
GERUNDIVO
infūmandus, –a, –um
SUPINO
infumatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INFUMOR100}}