impōnor - Diatesi passiva

(impōno, impōnis, imposui, impositum, impōnĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
impōnor
II sing.
impōnĕris, impōnĕre
III sing.
impōnĭtur
I plur.
impōnĭmur
II plur.
impōnimĭni
III plur.
impōnuntur
IMPERFETTO
I sing.
impōnēbar
II sing.
impōnebāris, impōnebāre
III sing.
impōnebātur
I plur.
impōnebāmur
II plur.
impōnebamĭni
III plur.
impōnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
impōnar
II sing.
impōnēris, impōnēre
III sing.
impōnētur
I plur.
impōnēmur
II plur.
impōnemĭni
III plur.
impōnentur
PERFETTO
I sing.
impositus, –a, –um sum
II sing.
impositus, –a, –um es
III sing.
impositus, –a, –um est
I plur.
impositi, –ae, –a sumus
II plur.
impositi, –ae, –a estis
III plur.
impositi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impositus, –a, –um eram
II sing.
impositus, –a, –um eras
III sing.
impositus, –a, –um erat
I plur.
impositi, –ae, –a eramus
II plur.
impositi, –ae, –a eratis
III plur.
impositi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
impositus, –a, –um ero
II sing.
impositus, –a, –um eris
III sing.
impositus, –a, –um erit
I plur.
impositi, –ae, –a erimus
II plur.
impositi, –ae, –a eritis
III plur.
impositi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
impōnar
II sing.
impōnāris, impōnāre
III sing.
impōnātur
I plur.
impōnāmur
II plur.
impōnamĭni
III plur.
impōnantur
IMPERFETTO
I sing.
impōnĕrer
II sing.
impōnerēris, impōnerēre
III sing.
impōnerētur
I plur.
impōnerēmur
II plur.
impōneremĭni
III plur.
impōnerentur
PERFETTO
I sing.
impositus, –a, –um sim
II sing.
impositus, –a, –um sis
III sing.
impositus, –a, –um sit
I plur.
impositi, –ae, –a simus
II plur.
impositi, –ae, –a sitis
III plur.
impositi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impositus, –a, –um essem
II sing.
impositus, –a, –um esses
III sing.
impositus, –a, –um esset
I plur.
impositi, –ae, –a essemus
II plur.
impositi, –ae, –a essetis
III plur.
impositi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
impōnĕre
II plur.
impōnĭmini
FUTURO
II sing.
impōnĭtor
III sing.
impōnĭtor
II plur.
III plur.
impōnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
impositus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
impōni
PERFETTO
Singolare:
impositus, –a, –um esse
Plurale:
impositi, –ae, –a esse
FUTURO
impositum esse
GERUNDIVO
impōnendus, –a, –um
SUPINO
impositu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IMPONOR100}}
---CACHE---