impĕror - Diatesi passiva

(impĕro, impĕras, imperavi, imperatum, impĕrāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
impĕror
II sing.
impĕrāris, impĕrāre
III sing.
impĕrātur
I plur.
impĕrāmur
II plur.
impĕramĭni
III plur.
impĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
impĕrābar
II sing.
impĕrabāris, impĕrabāre
III sing.
impĕrabātur
I plur.
impĕrabāmur
II plur.
impĕrabamĭni
III plur.
impĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
impĕrābor
II sing.
impĕrabĕris, impĕrabĕre
III sing.
impĕrabĭtur
I plur.
impĕrabĭmur
II plur.
impĕrabimĭni
III plur.
impĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
imperatus, –a, –um sum
II sing.
imperatus, –a, –um es
III sing.
imperatus, –a, –um est
I plur.
imperati, –ae, –a sumus
II plur.
imperati, –ae, –a estis
III plur.
imperati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
imperatus, –a, –um eram
II sing.
imperatus, –a, –um eras
III sing.
imperatus, –a, –um erat
I plur.
imperati, –ae, –a eramus
II plur.
imperati, –ae, –a eratis
III plur.
imperati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
imperatus, –a, –um ero
II sing.
imperatus, –a, –um eris
III sing.
imperatus, –a, –um erit
I plur.
imperati, –ae, –a erimus
II plur.
imperati, –ae, –a eritis
III plur.
imperati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
impĕrer
II sing.
impĕrēris, impĕrēre
III sing.
impĕrētur
I plur.
impĕrēmur
II plur.
impĕremĭni
III plur.
impĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
impĕrārer
II sing.
impĕrarēris, impĕrarēre
III sing.
impĕrarētur
I plur.
impĕrarēmur
II plur.
impĕraremĭni
III plur.
impĕrarentur
PERFETTO
I sing.
imperatus, –a, –um sim
II sing.
imperatus, –a, –um sis
III sing.
imperatus, –a, –um sit
I plur.
imperati, –ae, –a simus
II plur.
imperati, –ae, –a sitis
III plur.
imperati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
imperatus, –a, –um essem
II sing.
imperatus, –a, –um esses
III sing.
imperatus, –a, –um esset
I plur.
imperati, –ae, –a essemus
II plur.
imperati, –ae, –a essetis
III plur.
imperati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
impĕrāre
II plur.
impĕramĭni
FUTURO
II sing.
impĕrātor
III sing.
impĕrātor
II plur.
III plur.
impĕrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
imperatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
impĕrāri
PERFETTO
Singolare:
imperatus, –a, –um esse
Plurale:
imperati, –ae, –a esse
FUTURO
imperatum esse
GERUNDIVO
impĕrandus, –a, –um
SUPINO
imperatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IMPEROR100}}
---CACHE---