impertĭor - Diatesi passiva

(impertĭo, impertis, impertii, impertitum, impertīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
impertĭor
II sing.
impertīris, impertīre
III sing.
impertītur
I plur.
impertīmur
II plur.
impertimĭni
III plur.
impertiuntur
IMPERFETTO
I sing.
impertiēbar
II sing.
impertiebāris, impertiebāre
III sing.
impertiebātur
I plur.
impertiebāmur
II plur.
impertiebamĭni
III plur.
impertiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
impertĭar
II sing.
impertiēris, impertiēre
III sing.
impertiētur
I plur.
impertiēmur
II plur.
impertiemĭni
III plur.
impertientur
PERFETTO
I sing.
impertitus, –a, –um sum
II sing.
impertitus, –a, –um es
III sing.
impertitus, –a, –um est
I plur.
impertiti, –ae, –a sumus
II plur.
impertiti, –ae, –a estis
III plur.
impertiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impertitus, –a, –um eram
II sing.
impertitus, –a, –um eras
III sing.
impertitus, –a, –um erat
I plur.
impertiti, –ae, –a eramus
II plur.
impertiti, –ae, –a eratis
III plur.
impertiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
impertitus, –a, –um ero
II sing.
impertitus, –a, –um eris
III sing.
impertitus, –a, –um erit
I plur.
impertiti, –ae, –a erimus
II plur.
impertiti, –ae, –a eritis
III plur.
impertiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
impertĭar
II sing.
impertiāris, impertiāre
III sing.
impertiātur
I plur.
impertiāmur
II plur.
impertiamĭni
III plur.
impertiantur
IMPERFETTO
I sing.
impertīrer
II sing.
impertirēris, impertiirēre
III sing.
impertirētur
I plur.
impertirēmur
II plur.
impertirēmini
III plur.
impertirentur
PERFETTO
I sing.
impertitus, –a, –um sim
II sing.
impertitus, –a, –um sis
III sing.
impertitus, –a, –um sit
I plur.
impertiti, –ae, –a simus
II plur.
impertiti, –ae, –a sitis
III plur.
impertiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impertitus, –a, –um essem
II sing.
impertitus, –a, –um esses
III sing.
impertitus, –a, –um esset
I plur.
impertiti, –ae, –a essemus
II plur.
impertiti, –ae, –a essetis
III plur.
impertiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
impertīre
II plur.
impertimĭni
FUTURO
II sing.
impertītor
III sing.
impertītor
II plur.
III plur.
impertiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
impertitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
impertīri
PERFETTO
Singolare:
impertitus, –a, –um esse
Plurale:
impertiti, –ae, –a esse
FUTURO
impertitum esse
GERUNDIVO
impertiendus, –a, –um
SUPINO
impertitu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IMPERTIOR100}}