illīmor - Diatesi passiva
(illīmo, illīmas, illimatum, illīmāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
illīmor
II sing.
illīmāris, illīmāre
III sing.
illīmātur
I plur.
illīmāmur
II plur.
illīmamĭni
III plur.
illīmantur
IMPERFETTO
I sing.
illīmābar
II sing.
illīmabāris, illīmabāre
III sing.
illīmabātur
I plur.
illīmabāmur
II plur.
illīmabamĭni
III plur.
illīmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
illīmābor
II sing.
illīmabĕris, illīmabĕre
III sing.
illīmabĭtur
I plur.
illīmabĭmur
II plur.
illīmabimĭni
III plur.
illīmabuntur
PERFETTO
I sing.
illimatus, –a, –um sum
II sing.
illimatus, –a, –um es
III sing.
illimatus, –a, –um est
I plur.
illimati, –ae, –a sumus
II plur.
illimati, –ae, –a estis
III plur.
illimati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
illimatus, –a, –um eram
II sing.
illimatus, –a, –um eras
III sing.
illimatus, –a, –um erat
I plur.
illimati, –ae, –a eramus
II plur.
illimati, –ae, –a eratis
III plur.
illimati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
illimatus, –a, –um ero
II sing.
illimatus, –a, –um eris
III sing.
illimatus, –a, –um erit
I plur.
illimati, –ae, –a erimus
II plur.
illimati, –ae, –a eritis
III plur.
illimati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
illīmer
II sing.
illīmēris, illīmēre
III sing.
illīmētur
I plur.
illīmēmur
II plur.
illīmemĭni
III plur.
illīmentur
IMPERFETTO
I sing.
illīmārer
II sing.
illīmarēris, illīmarēre
III sing.
illīmarētur
I plur.
illīmarēmur
II plur.
illīmaremĭni
III plur.
illīmarentur
PERFETTO
I sing.
illimatus, –a, –um sim
II sing.
illimatus, –a, –um sis
III sing.
illimatus, –a, –um sit
I plur.
illimati, –ae, –a simus
II plur.
illimati, –ae, –a sitis
III plur.
illimati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
illimatus, –a, –um essem
II sing.
illimatus, –a, –um esses
III sing.
illimatus, –a, –um esset
I plur.
illimati, –ae, –a essemus
II plur.
illimati, –ae, –a essetis
III plur.
illimati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
illīmāre
II plur.
illīmamĭni
FUTURO
II sing.
illīmātor
III sing.
illīmātor
II plur.
–
III plur.
illīmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
illimatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
illīmāri
PERFETTO
Singolare:
illimatus, –a, –um esse
Plurale:
illimati, –ae, –a esse
FUTURO
illimatum esse
GERUNDIVO
illīmandus, –a, –um
SUPINO
illimatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
illīmor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android