exsolor - Diatesi passiva
(exsolo, exsolas, exsolavi, exsolatum, exsolāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
exsolor
II sing.
exsolāris, exsolāre
III sing.
exsolātur
I plur.
exsolāmur
II plur.
exsolamĭni
III plur.
exsolantur
IMPERFETTO
I sing.
exsolābar
II sing.
exsolabāris, exsolabāre
III sing.
exsolabātur
I plur.
exsolabāmur
II plur.
exsolabamĭni
III plur.
exsolabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
exsolābor
II sing.
exsolabĕris, exsolabĕre
III sing.
exsolabĭtur
I plur.
exsolabĭmur
II plur.
exsolabimĭni
III plur.
exsolabuntur
PERFETTO
I sing.
exsolatus, –a, –um sum
II sing.
exsolatus, –a, –um es
III sing.
exsolatus, –a, –um est
I plur.
exsolati, –ae, –a sumus
II plur.
exsolati, –ae, –a estis
III plur.
exsolati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exsolatus, –a, –um eram
II sing.
exsolatus, –a, –um eras
III sing.
exsolatus, –a, –um erat
I plur.
exsolati, –ae, –a eramus
II plur.
exsolati, –ae, –a eratis
III plur.
exsolati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exsolatus, –a, –um ero
II sing.
exsolatus, –a, –um eris
III sing.
exsolatus, –a, –um erit
I plur.
exsolati, –ae, –a erimus
II plur.
exsolati, –ae, –a eritis
III plur.
exsolati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
exsoler
II sing.
exsolēris, exsolēre
III sing.
exsolētur
I plur.
exsolēmur
II plur.
exsolemĭni
III plur.
exsolentur
IMPERFETTO
I sing.
exsolārer
II sing.
exsolarēris, exsolarēre
III sing.
exsolarētur
I plur.
exsolarēmur
II plur.
exsolaremĭni
III plur.
exsolarentur
PERFETTO
I sing.
exsolatus, –a, –um sim
II sing.
exsolatus, –a, –um sis
III sing.
exsolatus, –a, –um sit
I plur.
exsolati, –ae, –a simus
II plur.
exsolati, –ae, –a sitis
III plur.
exsolati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exsolatus, –a, –um essem
II sing.
exsolatus, –a, –um esses
III sing.
exsolatus, –a, –um esset
I plur.
exsolati, –ae, –a essemus
II plur.
exsolati, –ae, –a essetis
III plur.
exsolati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
exsolāre
II plur.
exsolamĭni
FUTURO
II sing.
exsolātor
III sing.
exsolātor
II plur.
–
III plur.
exsolantor
PARTICIPIO
PERFETTO
exsolatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
exsolāri
PERFETTO
Singolare:
exsolatus, –a, –um esse
Plurale:
exsolati, –ae, –a esse
FUTURO
exsolatum esse
GERUNDIVO
exsolandus, –a, –um
SUPINO
exsolatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
exsolor v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android