exsolvor - Diatesi passiva
(exsolvo, exsolvis, exsolvi, exsolutum, exsolvĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
exsolvor
II sing.
exsolvĕris, exsolvĕre
III sing.
exsolvĭtur
I plur.
exsolvĭmur
II plur.
exsolvimĭni
III plur.
exsolvuntur
IMPERFETTO
I sing.
exsolvēbar
II sing.
exsolvebāris, exsolvebāre
III sing.
exsolvebātur
I plur.
exsolvebāmur
II plur.
exsolvebamĭni
III plur.
exsolvebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
exsolvar
II sing.
exsolvēris, exsolvēre
III sing.
exsolvētur
I plur.
exsolvēmur
II plur.
exsolvemĭni
III plur.
exsolventur
PERFETTO
I sing.
exsolutus, –a, –um sum
II sing.
exsolutus, –a, –um es
III sing.
exsolutus, –a, –um est
I plur.
exsoluti, –ae, –a sumus
II plur.
exsoluti, –ae, –a estis
III plur.
exsoluti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exsolutus, –a, –um eram
II sing.
exsolutus, –a, –um eras
III sing.
exsolutus, –a, –um erat
I plur.
exsoluti, –ae, –a eramus
II plur.
exsoluti, –ae, –a eratis
III plur.
exsoluti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exsolutus, –a, –um ero
II sing.
exsolutus, –a, –um eris
III sing.
exsolutus, –a, –um erit
I plur.
exsoluti, –ae, –a erimus
II plur.
exsoluti, –ae, –a eritis
III plur.
exsoluti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
exsolvar
II sing.
exsolvāris, exsolvāre
III sing.
exsolvātur
I plur.
exsolvāmur
II plur.
exsolvamĭni
III plur.
exsolvantur
IMPERFETTO
I sing.
exsolvĕrer
II sing.
exsolverēris, exsolverēre
III sing.
exsolverētur
I plur.
exsolverēmur
II plur.
exsolveremĭni
III plur.
exsolverentur
PERFETTO
I sing.
exsolutus, –a, –um sim
II sing.
exsolutus, –a, –um sis
III sing.
exsolutus, –a, –um sit
I plur.
exsoluti, –ae, –a simus
II plur.
exsoluti, –ae, –a sitis
III plur.
exsoluti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exsolutus, –a, –um essem
II sing.
exsolutus, –a, –um esses
III sing.
exsolutus, –a, –um esset
I plur.
exsoluti, –ae, –a essemus
II plur.
exsoluti, –ae, –a essetis
III plur.
exsoluti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
exsolvĕre
II plur.
exsolvimĭni
FUTURO
II sing.
exsolvĭtor
III sing.
exsolvĭtor
II plur.
–
III plur.
exsolvuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
exsolutus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
exsolvi
PERFETTO
Singolare:
exsolutus, –a, –um esse
Plurale:
exsoluti, –ae, –a esse
FUTURO
exsolutum esse
GERUNDIVO
exsolvendus, –a, –um
SUPINO
exsolutu
Vedi la forma attiva di questo lemma
exsolvor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android