expŏlĭor - Diatesi passiva
(expŏlĭo, expŏlis, expolivi, expolitum, expŏlīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
expŏlĭor
II sing.
expŏlīris, expŏlīre
III sing.
expŏlītur
I plur.
expŏlīmur
II plur.
expŏlimĭni
III plur.
expŏliuntur
IMPERFETTO
I sing.
expŏliēbar
II sing.
expŏliebāris, expŏliebāre
III sing.
expŏliebātur
I plur.
expŏliebāmur
II plur.
expŏliebamĭni
III plur.
expŏliebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
expŏlĭar
II sing.
expŏliēris, expŏliēre
III sing.
expŏliētur
I plur.
expŏliēmur
II plur.
expŏliemĭni
III plur.
expŏlientur
PERFETTO
I sing.
expolitus, –a, –um sum
II sing.
expolitus, –a, –um es
III sing.
expolitus, –a, –um est
I plur.
expoliti, –ae, –a sumus
II plur.
expoliti, –ae, –a estis
III plur.
expoliti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
expolitus, –a, –um eram
II sing.
expolitus, –a, –um eras
III sing.
expolitus, –a, –um erat
I plur.
expoliti, –ae, –a eramus
II plur.
expoliti, –ae, –a eratis
III plur.
expoliti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
expolitus, –a, –um ero
II sing.
expolitus, –a, –um eris
III sing.
expolitus, –a, –um erit
I plur.
expoliti, –ae, –a erimus
II plur.
expoliti, –ae, –a eritis
III plur.
expoliti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
expŏlĭar
II sing.
expŏliāris, expŏliāre
III sing.
expŏliātur
I plur.
expŏliāmur
II plur.
expŏliamĭni
III plur.
expŏliantur
IMPERFETTO
I sing.
expŏlīrer
II sing.
expŏlirēris, expolivirēre
III sing.
expŏlirētur
I plur.
expŏlirēmur
II plur.
expŏlirēmini
III plur.
expŏlirentur
PERFETTO
I sing.
expolitus, –a, –um sim
II sing.
expolitus, –a, –um sis
III sing.
expolitus, –a, –um sit
I plur.
expoliti, –ae, –a simus
II plur.
expoliti, –ae, –a sitis
III plur.
expoliti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
expolitus, –a, –um essem
II sing.
expolitus, –a, –um esses
III sing.
expolitus, –a, –um esset
I plur.
expoliti, –ae, –a essemus
II plur.
expoliti, –ae, –a essetis
III plur.
expoliti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
expŏlīre
II plur.
expŏlimĭni
FUTURO
II sing.
expŏlītor
III sing.
expŏlītor
II plur.
–
III plur.
expŏliuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
expolitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
expŏlīri
PERFETTO
Singolare:
expolitus, –a, –um esse
Plurale:
expoliti, –ae, –a esse
FUTURO
expolitum esse
GERUNDIVO
expŏliendus, –a, –um
SUPINO
expolitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
expŏlĭor v. tr. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android