existĭmor - Diatesi passiva
(existĭmo, existĭmas, existimavi, existimatum, existĭmāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
existĭmor
II sing.
existĭmāris, existĭmāre
III sing.
existĭmātur
I plur.
existĭmāmur
II plur.
existĭmamĭni
III plur.
existĭmantur
IMPERFETTO
I sing.
existĭmābar
II sing.
existĭmabāris, existĭmabāre
III sing.
existĭmabātur
I plur.
existĭmabāmur
II plur.
existĭmabamĭni
III plur.
existĭmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
existĭmābor
II sing.
existĭmabĕris, existĭmabĕre
III sing.
existĭmabĭtur
I plur.
existĭmabĭmur
II plur.
existĭmabimĭni
III plur.
existĭmabuntur
PERFETTO
I sing.
existimatus, –a, –um sum
II sing.
existimatus, –a, –um es
III sing.
existimatus, –a, –um est
I plur.
existimati, –ae, –a sumus
II plur.
existimati, –ae, –a estis
III plur.
existimati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
existimatus, –a, –um eram
II sing.
existimatus, –a, –um eras
III sing.
existimatus, –a, –um erat
I plur.
existimati, –ae, –a eramus
II plur.
existimati, –ae, –a eratis
III plur.
existimati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
existimatus, –a, –um ero
II sing.
existimatus, –a, –um eris
III sing.
existimatus, –a, –um erit
I plur.
existimati, –ae, –a erimus
II plur.
existimati, –ae, –a eritis
III plur.
existimati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
existĭmer
II sing.
existĭmēris, existĭmēre
III sing.
existĭmētur
I plur.
existĭmēmur
II plur.
existĭmemĭni
III plur.
existĭmentur
IMPERFETTO
I sing.
existĭmārer
II sing.
existĭmarēris, existĭmarēre
III sing.
existĭmarētur
I plur.
existĭmarēmur
II plur.
existĭmaremĭni
III plur.
existĭmarentur
PERFETTO
I sing.
existimatus, –a, –um sim
II sing.
existimatus, –a, –um sis
III sing.
existimatus, –a, –um sit
I plur.
existimati, –ae, –a simus
II plur.
existimati, –ae, –a sitis
III plur.
existimati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
existimatus, –a, –um essem
II sing.
existimatus, –a, –um esses
III sing.
existimatus, –a, –um esset
I plur.
existimati, –ae, –a essemus
II plur.
existimati, –ae, –a essetis
III plur.
existimati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
existĭmāre
II plur.
existĭmamĭni
FUTURO
II sing.
existĭmātor
III sing.
existĭmātor
II plur.
–
III plur.
existĭmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
existimatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
existĭmāri
PERFETTO
Singolare:
existimatus, –a, –um esse
Plurale:
existimati, –ae, –a esse
FUTURO
existimatum esse
GERUNDIVO
existĭmandus, –a, –um
SUPINO
existimatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
existĭmor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android