existĭmor - Diatesi passiva

(existĭmo, existĭmas, existimavi, existimatum, existĭmāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
existĭmor
II sing.
existĭmāris, existĭmāre
III sing.
existĭmātur
I plur.
existĭmāmur
II plur.
existĭmamĭni
III plur.
existĭmantur
IMPERFETTO
I sing.
existĭmābar
II sing.
existĭmabāris, existĭmabāre
III sing.
existĭmabātur
I plur.
existĭmabāmur
II plur.
existĭmabamĭni
III plur.
existĭmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
existĭmābor
II sing.
existĭmabĕris, existĭmabĕre
III sing.
existĭmabĭtur
I plur.
existĭmabĭmur
II plur.
existĭmabimĭni
III plur.
existĭmabuntur
PERFETTO
I sing.
existimatus, –a, –um sum
II sing.
existimatus, –a, –um es
III sing.
existimatus, –a, –um est
I plur.
existimati, –ae, –a sumus
II plur.
existimati, –ae, –a estis
III plur.
existimati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
existimatus, –a, –um eram
II sing.
existimatus, –a, –um eras
III sing.
existimatus, –a, –um erat
I plur.
existimati, –ae, –a eramus
II plur.
existimati, –ae, –a eratis
III plur.
existimati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
existimatus, –a, –um ero
II sing.
existimatus, –a, –um eris
III sing.
existimatus, –a, –um erit
I plur.
existimati, –ae, –a erimus
II plur.
existimati, –ae, –a eritis
III plur.
existimati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
existĭmer
II sing.
existĭmēris, existĭmēre
III sing.
existĭmētur
I plur.
existĭmēmur
II plur.
existĭmemĭni
III plur.
existĭmentur
IMPERFETTO
I sing.
existĭmārer
II sing.
existĭmarēris, existĭmarēre
III sing.
existĭmarētur
I plur.
existĭmarēmur
II plur.
existĭmaremĭni
III plur.
existĭmarentur
PERFETTO
I sing.
existimatus, –a, –um sim
II sing.
existimatus, –a, –um sis
III sing.
existimatus, –a, –um sit
I plur.
existimati, –ae, –a simus
II plur.
existimati, –ae, –a sitis
III plur.
existimati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
existimatus, –a, –um essem
II sing.
existimatus, –a, –um esses
III sing.
existimatus, –a, –um esset
I plur.
existimati, –ae, –a essemus
II plur.
existimati, –ae, –a essetis
III plur.
existimati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
existĭmāre
II plur.
existĭmamĭni
FUTURO
II sing.
existĭmātor
III sing.
existĭmātor
II plur.
III plur.
existĭmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
existimatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
existĭmāri
PERFETTO
Singolare:
existimatus, –a, –um esse
Plurale:
existimati, –ae, –a esse
FUTURO
existimatum esse
GERUNDIVO
existĭmandus, –a, –um
SUPINO
existimatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:EXISTIMOR100}}
---CACHE---