exercĕor - Diatesi passiva
(exercĕo, exerces, exercui, exercitum, exercēre)verbo transitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
exercĕor
II sing.
exercēris, exercēre
III sing.
exercētur
I plur.
exercēmur
II plur.
exercemĭni
III plur.
exercentur
IMPERFETTO
I sing.
exercēbar
II sing.
exercebāris
III sing.
exercebātur
I plur.
exercebāmur
II plur.
exercebamĭni
III plur.
exercebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
exercēbor
II sing.
exercebĕris, exercebĕre
III sing.
exercebĭtur
I plur.
exercebĭmur
II plur.
exercebimĭni
III plur.
exercebuntur
PERFETTO
I sing.
exercitus, –a, –um sum
II sing.
exercitus, –a, –um es
III sing.
exercitus, –a, –um est
I plur.
exerciti, –ae, –a sumus
II plur.
exerciti, –ae, –a estis
III plur.
exerciti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exercitus, –a, –um eram
II sing.
exercitus, –a, –um eras
III sing.
exercitus, –a, –um erat
I plur.
exerciti, –ae, –a eramus
II plur.
exerciti, –ae, –a eratis
III plur.
exerciti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
exercitus, –a, –um ero
II sing.
exercitus, –a, –um eris
III sing.
exercitus, –a, –um erit
I plur.
exerciti, –ae, –a erimus
II plur.
exerciti, –ae, –a eritis
III plur.
exerciti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
exercĕar
II sing.
exerceāris, exerceāre
III sing.
exerceātur
I plur.
exerceāmur
II plur.
exerceamĭni
III plur.
exerceantur
IMPERFETTO
I sing.
exercērer
II sing.
exercerēris, exercerēre
III sing.
exercerētur
I plur.
exercerēmur
II plur.
exerceremĭni
III plur.
exercerentur
PERFETTO
I sing.
exercitus, –a, –um sim
II sing.
exercitus, –a, –um sis
III sing.
exercitus, –a, –um sit
I plur.
exerciti, –ae, –a simus
II plur.
exerciti, –ae, –a sitis
III plur.
exerciti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
exercitus, –a, –um essem
II sing.
exercitus, –a, –um esses
III sing.
exercitus, –a, –um esset
I plur.
exerciti, –ae, –a essemus
II plur.
exerciti, –ae, –a essetis
III plur.
exerciti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
exercēre
II plur.
exercemĭni
FUTURO
II sing.
exercētor
III sing.
exercētor
II plur.
–
III plur.
exercentor
PARTICIPIO
PERFETTO
exercitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
exercēri
PERFETTO
Singolare:
exercitus, –a, –um esse
Plurale:
exerciti, –ae, –a esse
FUTURO
exercitum esse
GERUNDIVO
exercendus, –a, –um
SUPINO
exercitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
exercĕor v. tr. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android