Donazione

ērŭdĭo - Diatesi attiva

(ērŭdĭo, ērŭdis, erudii, eruditum, ērŭdīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ērŭdĭo
II sing.
ērŭdis
III sing.
ērŭdit
I plur.
ērŭdīmus
II plur.
ērŭdītis
III plur.
ērŭdĭunt
IMPERFETTO
I sing.
ērŭdiēbam
II sing.
ērŭdiēbas
III sing.
ērŭdiēbat
I plur.
ērŭdiebāmus
II plur.
ērŭdiebātis
III plur.
ērŭdiēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ērŭdĭam
II sing.
ērŭdĭes
III sing.
ērŭdĭet
I plur.
ērŭdiēmus
II plur.
ērŭdiētis
III plur.
ērŭdĭent
PERFETTO
I sing.
erudii o erudivi
II sing.
erudiisti o erudivisti
III sing.
erudiit o erudivit
I plur.
erudiĭmus o erudivĭmus
II plur.
erudiistis o erudivistis
III plur.
erudiērunt o erudivērunt, ēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
erudiĕram o erudivĕram
II sing.
erudiĕras o erudivĕras
III sing.
erudiĕrat o erudivĕrat
I plur.
erudierāmus o erudiverāmus
II plur.
erudierātis o erudiverātis
III plur.
erudiĕrant o erudivĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
erudiĕro o erudivĕro
II sing.
erudiĕris o erudivĕris
III sing.
erudiĕrit o erudivĕrit
I plur.
erudierĭmus o erudiverĭmus
II plur.
erudierĭtis o erudiverĭtis
III plur.
erudiĕrint o erudivĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ērŭdĭam
II sing.
ērŭdĭas
III sing.
ērŭdĭat
I plur.
ērŭdiāmus
II plur.
ērŭdiātis
III plur.
ērŭdĭant
IMPERFETTO
I sing.
ērŭdīrem
II sing.
ērŭdīres
III sing.
ērŭdīret
I plur.
ērŭdirēmus
II plur.
ērŭdirētis
III plur.
ērŭdīrent
PERFETTO
I sing.
erudiĕrim o erudivĕrim
II sing.
erudiĕris o erudivĕris
III sing.
erudiĕrit o erudivĕrit
I plur.
erudierĭmus o erudiverĭmus
II plur.
erudierĭtis o erudiverĭtis
III plur.
erudiĕrint o erudivĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
erudiissem o erudivissem
II sing.
erudiisses o erudivisses
III sing.
erudiisset o erudivisset
I plur.
erudiissēmus o erudivissēmus
II plur.
erudiissētis o erudivissētis
III plur.
erudiissent o erudivissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ērŭdi
II plur.
ērŭdīte
FUTURO
II sing.
ērŭdīto
III sing.
ērŭdīto
II plur.
ērŭditōte
III plur.
ērŭdiunto
PARTICIPIO
PRESENTE
ērŭdiens, –ientis
FUTURO
eruditūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
ērŭdīre
PERFETTO
erudiisse o erudivisse
FUTURO
Singolare:
eruditūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
eruditūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
ērŭdiendi
Dativo:
ērŭdiendo
Accusativo:
ad ērŭdiendum
Ablativo:
ērŭdiendo
SUPINO
eruditum

Vedi la forma passiva di questo lemma

‹ ērŭdiens
ērŭdĭor ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
ēructŭor v. tr. e intr. I coniug.
eructūrūs agg. part. fut.
ēructus agg. part. perf. I cl.
eructus agg. inf. perf.
ērŭdiens agg. part. pres. II cl.
ērŭdĭo v. tr. IV coniug.
ērŭdĭor v. tr. IV coniug.
ērŭdītē avv.
ērŭdīti sost. masch. pl. II decl.
ērŭdītĭo sost. femm. III decl.
ērŭdītŏr sost. masch. III decl.
ērŭdītrix sost. femm. III decl.
ērŭdītŭlus agg. I cl.
eruditūrūs agg. part. fut.
ērŭdītŭs sost. masch. IV decl.
ērŭdītus agg. part. perf. I cl.
eruditus agg. inf. perf.
ērŭens agg. part. pres. II cl.
ērūgans agg. part. pres. II cl.
ērūgātĭo sost. femm. III decl.
{{ID:ERUDIO100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android