Declinatore / Coniugatore Latino


 Cerca nelle forme flesse
Donazione


effūttĭor - Diatesi passiva

(effūttĭo, effūttis, effuttii, effuttitum, effūttīre)

verbo transitivo e intransitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
 I sing. effūttĭor
 II sing. effūttīris, effūttīre
 III sing. effūttītur
 I plur. effūttīmur
 II plur. effūttimĭni
 III plur. effūttiuntur
IMPERFETTO
 I sing. effūttiēbar
 II sing. effūttiebāris, effūttiebāre
 III sing. effūttiebātur
 I plur. effūttiebāmur
 II plur. effūttiebamĭni
 III plur. effūttiebantur
FUTURO SEMPLICE
 I sing. effūttĭar
 II sing. effūttiēris, effūttiēre
 III sing. effūttiētur
 I plur. effūttiēmur
 II plur. effūttiemĭni
 III plur. effūttientur
PERFETTO
 I sing. effuttitus, –a, –um sum
 II sing. effuttitus, –a, –um es
 III sing. effuttitus, –a, –um est
 I plur. effuttiti, –ae, –a sumus
 II plur. effuttiti, –ae, –a estis
 III plur. effuttiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effuttitus, –a, –um eram
 II sing. effuttitus, –a, –um eras
 III sing. effuttitus, –a, –um erat
 I plur. effuttiti, –ae, –a eramus
 II plur. effuttiti, –ae, –a eratis
 III plur. effuttiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
 I sing. effuttitus, –a, –um ero
 II sing. effuttitus, –a, –um eris
 III sing. effuttitus, –a, –um erit
 I plur. effuttiti, –ae, –a erimus
 II plur. effuttiti, –ae, –a eritis
 III plur. effuttiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
 I sing. effūttĭar
 II sing. effūttiāris, effūttiāre
 III sing. effūttiātur
 I plur. effūttiāmur
 II plur. effūttiamĭni
 III plur. effūttiantur
IMPERFETTO
 I sing. effūttīrer
 II sing. effūttirēris, effuttiirēre
 III sing. effūttirētur
 I plur. effūttirēmur
 II plur. effūttirēmini
 III plur. effūttirentur
PERFETTO
 I sing. effuttitus, –a, –um sim
 II sing. effuttitus, –a, –um sis
 III sing. effuttitus, –a, –um sit
 I plur. effuttiti, –ae, –a simus
 II plur. effuttiti, –ae, –a sitis
 III plur. effuttiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
 I sing. effuttitus, –a, –um essem
 II sing. effuttitus, –a, –um esses
 III sing. effuttitus, –a, –um esset
 I plur. effuttiti, –ae, –a essemus
 II plur. effuttiti, –ae, –a essetis
 III plur. effuttiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
 II sing. effūttīre
 II plur. effūttimĭni
FUTURO
 II sing. effūttītor
 III sing. effūttītor
 II plur. –
 III plur. effūttiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
 effuttitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
 effūttīri
PERFETTO
 Singolare: effuttitus, –a, –um esse
 Plurale: effuttiti, –ae, –a esse
FUTURO
 effuttitum esse
GERUNDIVO
 effūttiendus, –a, –um
SUPINO
 effuttitu

Vedi la forma attiva di questo lemma


<<  effūttĭo effuttitūrūs  >>

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


Sfoglia il dizionario latino-italiano a partire da:



{{ID:EFFUTTIOR100}} ---CACHE---