effĕror - Diatesi passiva
(effĕro, effĕras, efferavi, efferatum, effĕrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
effĕror
II sing.
effĕrāris, effĕrāre
III sing.
effĕrātur
I plur.
effĕrāmur
II plur.
effĕramĭni
III plur.
effĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
effĕrābar
II sing.
effĕrabāris, effĕrabāre
III sing.
effĕrabātur
I plur.
effĕrabāmur
II plur.
effĕrabamĭni
III plur.
effĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
effĕrābor
II sing.
effĕrabĕris, effĕrabĕre
III sing.
effĕrabĭtur
I plur.
effĕrabĭmur
II plur.
effĕrabimĭni
III plur.
effĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
efferatus, –a, –um sum
II sing.
efferatus, –a, –um es
III sing.
efferatus, –a, –um est
I plur.
efferati, –ae, –a sumus
II plur.
efferati, –ae, –a estis
III plur.
efferati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
efferatus, –a, –um eram
II sing.
efferatus, –a, –um eras
III sing.
efferatus, –a, –um erat
I plur.
efferati, –ae, –a eramus
II plur.
efferati, –ae, –a eratis
III plur.
efferati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
efferatus, –a, –um ero
II sing.
efferatus, –a, –um eris
III sing.
efferatus, –a, –um erit
I plur.
efferati, –ae, –a erimus
II plur.
efferati, –ae, –a eritis
III plur.
efferati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
effĕrer
II sing.
effĕrēris, effĕrēre
III sing.
effĕrētur
I plur.
effĕrēmur
II plur.
effĕremĭni
III plur.
effĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
effĕrārer
II sing.
effĕrarēris, effĕrarēre
III sing.
effĕrarētur
I plur.
effĕrarēmur
II plur.
effĕraremĭni
III plur.
effĕrarentur
PERFETTO
I sing.
efferatus, –a, –um sim
II sing.
efferatus, –a, –um sis
III sing.
efferatus, –a, –um sit
I plur.
efferati, –ae, –a simus
II plur.
efferati, –ae, –a sitis
III plur.
efferati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
efferatus, –a, –um essem
II sing.
efferatus, –a, –um esses
III sing.
efferatus, –a, –um esset
I plur.
efferati, –ae, –a essemus
II plur.
efferati, –ae, –a essetis
III plur.
efferati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
effĕrāre
II plur.
effĕramĭni
FUTURO
II sing.
effĕrātor
III sing.
effĕrātor
II plur.
–
III plur.
effĕrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
efferatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
effĕrāri
PERFETTO
Singolare:
efferatus, –a, –um esse
Plurale:
efferati, –ae, –a esse
FUTURO
efferatum esse
GERUNDIVO
effĕrandus, –a, –um
SUPINO
efferatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
effĕror v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android