dŭbĭtor - Diatesi passiva

(dŭbĭto, dŭbĭtas, dubitavi, dubitatum, dŭbĭtāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dŭbĭtor
II sing.
dŭbĭtāris, dŭbĭtāre
III sing.
dŭbĭtātur
I plur.
dŭbĭtāmur
II plur.
dŭbĭtamĭni
III plur.
dŭbĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
dŭbĭtābar
II sing.
dŭbĭtabāris, dŭbĭtabāre
III sing.
dŭbĭtabātur
I plur.
dŭbĭtabāmur
II plur.
dŭbĭtabamĭni
III plur.
dŭbĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dŭbĭtābor
II sing.
dŭbĭtabĕris, dŭbĭtabĕre
III sing.
dŭbĭtabĭtur
I plur.
dŭbĭtabĭmur
II plur.
dŭbĭtabimĭni
III plur.
dŭbĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
dubitatus, –a, –um sum
II sing.
dubitatus, –a, –um es
III sing.
dubitatus, –a, –um est
I plur.
dubitati, –ae, –a sumus
II plur.
dubitati, –ae, –a estis
III plur.
dubitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dubitatus, –a, –um eram
II sing.
dubitatus, –a, –um eras
III sing.
dubitatus, –a, –um erat
I plur.
dubitati, –ae, –a eramus
II plur.
dubitati, –ae, –a eratis
III plur.
dubitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dubitatus, –a, –um ero
II sing.
dubitatus, –a, –um eris
III sing.
dubitatus, –a, –um erit
I plur.
dubitati, –ae, –a erimus
II plur.
dubitati, –ae, –a eritis
III plur.
dubitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dŭbĭter
II sing.
dŭbĭtēris, dŭbĭtēre
III sing.
dŭbĭtētur
I plur.
dŭbĭtēmur
II plur.
dŭbĭtemĭni
III plur.
dŭbĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
dŭbĭtārer
II sing.
dŭbĭtarēris, dŭbĭtarēre
III sing.
dŭbĭtarētur
I plur.
dŭbĭtarēmur
II plur.
dŭbĭtaremĭni
III plur.
dŭbĭtarentur
PERFETTO
I sing.
dubitatus, –a, –um sim
II sing.
dubitatus, –a, –um sis
III sing.
dubitatus, –a, –um sit
I plur.
dubitati, –ae, –a simus
II plur.
dubitati, –ae, –a sitis
III plur.
dubitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dubitatus, –a, –um essem
II sing.
dubitatus, –a, –um esses
III sing.
dubitatus, –a, –um esset
I plur.
dubitati, –ae, –a essemus
II plur.
dubitati, –ae, –a essetis
III plur.
dubitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dŭbĭtāre
II plur.
dŭbĭtamĭni
FUTURO
II sing.
dŭbĭtātor
III sing.
dŭbĭtātor
II plur.
III plur.
dŭbĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
dubitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dŭbĭtāri
PERFETTO
Singolare:
dubitatus, –a, –um esse
Plurale:
dubitati, –ae, –a esse
FUTURO
dubitatum esse
GERUNDIVO
dŭbĭtandus, –a, –um
SUPINO
dubitatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DUBITOR100}}
---CACHE---