dissĕror - Diatesi passiva

(dissĕro, dissĕris, disserui, dissertum, dissĕrĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dissĕror
II sing.
dissĕrĕris, dissĕrĕre
III sing.
dissĕrĭtur
I plur.
dissĕrĭmur
II plur.
dissĕrimĭni
III plur.
dissĕruntur
IMPERFETTO
I sing.
dissĕrēbar
II sing.
dissĕrebāris, dissĕrebāre
III sing.
dissĕrebātur
I plur.
dissĕrebāmur
II plur.
dissĕrebamĭni
III plur.
dissĕrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dissĕrar
II sing.
dissĕrēris, dissĕrēre
III sing.
dissĕrētur
I plur.
dissĕrēmur
II plur.
dissĕremĭni
III plur.
dissĕrentur
PERFETTO
I sing.
dissertus, –a, –um sum
II sing.
dissertus, –a, –um es
III sing.
dissertus, –a, –um est
I plur.
disserti, –ae, –a sumus
II plur.
disserti, –ae, –a estis
III plur.
disserti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dissertus, –a, –um eram
II sing.
dissertus, –a, –um eras
III sing.
dissertus, –a, –um erat
I plur.
disserti, –ae, –a eramus
II plur.
disserti, –ae, –a eratis
III plur.
disserti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dissertus, –a, –um ero
II sing.
dissertus, –a, –um eris
III sing.
dissertus, –a, –um erit
I plur.
disserti, –ae, –a erimus
II plur.
disserti, –ae, –a eritis
III plur.
disserti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dissĕrar
II sing.
dissĕrāris, dissĕrāre
III sing.
dissĕrātur
I plur.
dissĕrāmur
II plur.
dissĕramĭni
III plur.
dissĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
dissĕrĕrer
II sing.
dissĕrerēris, dissĕrerēre
III sing.
dissĕrerētur
I plur.
dissĕrerēmur
II plur.
dissĕreremĭni
III plur.
dissĕrerentur
PERFETTO
I sing.
dissertus, –a, –um sim
II sing.
dissertus, –a, –um sis
III sing.
dissertus, –a, –um sit
I plur.
disserti, –ae, –a simus
II plur.
disserti, –ae, –a sitis
III plur.
disserti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dissertus, –a, –um essem
II sing.
dissertus, –a, –um esses
III sing.
dissertus, –a, –um esset
I plur.
disserti, –ae, –a essemus
II plur.
disserti, –ae, –a essetis
III plur.
disserti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dissĕrĕre
II plur.
dissĕrimĭni
FUTURO
II sing.
dissĕrĭtor
III sing.
dissĕrĭtor
II plur.
III plur.
dissĕruntor
PARTICIPIO
PERFETTO
dissertus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dissĕri
PERFETTO
Singolare:
dissertus, –a, –um esse
Plurale:
disserti, –ae, –a esse
FUTURO
dissertum esse
GERUNDIVO
dissĕrendus, –a, –um
SUPINO
dissertu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISSEROR300}}