dissĕror - Diatesi passiva
(dissĕro, dissĕris, dissevi, dissitum, dissĕrĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dissĕror
II sing.
dissĕrĕris, dissĕrĕre
III sing.
dissĕrĭtur
I plur.
dissĕrĭmur
II plur.
dissĕrimĭni
III plur.
dissĕruntur
IMPERFETTO
I sing.
dissĕrēbar
II sing.
dissĕrebāris, dissĕrebāre
III sing.
dissĕrebātur
I plur.
dissĕrebāmur
II plur.
dissĕrebamĭni
III plur.
dissĕrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dissĕrar
II sing.
dissĕrēris, dissĕrēre
III sing.
dissĕrētur
I plur.
dissĕrēmur
II plur.
dissĕremĭni
III plur.
dissĕrentur
PERFETTO
I sing.
dissitus, –a, –um sum
II sing.
dissitus, –a, –um es
III sing.
dissitus, –a, –um est
I plur.
dissiti, –ae, –a sumus
II plur.
dissiti, –ae, –a estis
III plur.
dissiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dissitus, –a, –um eram
II sing.
dissitus, –a, –um eras
III sing.
dissitus, –a, –um erat
I plur.
dissiti, –ae, –a eramus
II plur.
dissiti, –ae, –a eratis
III plur.
dissiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dissitus, –a, –um ero
II sing.
dissitus, –a, –um eris
III sing.
dissitus, –a, –um erit
I plur.
dissiti, –ae, –a erimus
II plur.
dissiti, –ae, –a eritis
III plur.
dissiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dissĕrar
II sing.
dissĕrāris, dissĕrāre
III sing.
dissĕrātur
I plur.
dissĕrāmur
II plur.
dissĕramĭni
III plur.
dissĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
dissĕrĕrer
II sing.
dissĕrerēris, dissĕrerēre
III sing.
dissĕrerētur
I plur.
dissĕrerēmur
II plur.
dissĕreremĭni
III plur.
dissĕrerentur
PERFETTO
I sing.
dissitus, –a, –um sim
II sing.
dissitus, –a, –um sis
III sing.
dissitus, –a, –um sit
I plur.
dissiti, –ae, –a simus
II plur.
dissiti, –ae, –a sitis
III plur.
dissiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dissitus, –a, –um essem
II sing.
dissitus, –a, –um esses
III sing.
dissitus, –a, –um esset
I plur.
dissiti, –ae, –a essemus
II plur.
dissiti, –ae, –a essetis
III plur.
dissiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dissĕrĕre
II plur.
dissĕrimĭni
FUTURO
II sing.
dissĕrĭtor
III sing.
dissĕrĭtor
II plur.
–
III plur.
dissĕruntor
PARTICIPIO
PERFETTO
dissitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dissĕri
PERFETTO
Singolare:
dissitus, –a, –um esse
Plurale:
dissiti, –ae, –a esse
FUTURO
dissitum esse
GERUNDIVO
dissĕrendus, –a, –um
SUPINO
dissitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dissĕror v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android