dīsrumpor - Diatesi passiva
(dīsrumpo, dīsrumpis, disrupi, disruptum, dīsrumpĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dīsrumpor
II sing.
dīsrumpĕris, dīsrumpĕre
III sing.
dīsrumpĭtur
I plur.
dīsrumpĭmur
II plur.
dīsrumpimĭni
III plur.
dīsrumpuntur
IMPERFETTO
I sing.
dīsrumpēbar
II sing.
dīsrumpebāris, dīsrumpebāre
III sing.
dīsrumpebātur
I plur.
dīsrumpebāmur
II plur.
dīsrumpebamĭni
III plur.
dīsrumpebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dīsrumpar
II sing.
dīsrumpēris, dīsrumpēre
III sing.
dīsrumpētur
I plur.
dīsrumpēmur
II plur.
dīsrumpemĭni
III plur.
dīsrumpentur
PERFETTO
I sing.
disruptus, –a, –um sum
II sing.
disruptus, –a, –um es
III sing.
disruptus, –a, –um est
I plur.
disrupti, –ae, –a sumus
II plur.
disrupti, –ae, –a estis
III plur.
disrupti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disruptus, –a, –um eram
II sing.
disruptus, –a, –um eras
III sing.
disruptus, –a, –um erat
I plur.
disrupti, –ae, –a eramus
II plur.
disrupti, –ae, –a eratis
III plur.
disrupti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
disruptus, –a, –um ero
II sing.
disruptus, –a, –um eris
III sing.
disruptus, –a, –um erit
I plur.
disrupti, –ae, –a erimus
II plur.
disrupti, –ae, –a eritis
III plur.
disrupti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dīsrumpar
II sing.
dīsrumpāris, dīsrumpāre
III sing.
dīsrumpātur
I plur.
dīsrumpāmur
II plur.
dīsrumpamĭni
III plur.
dīsrumpantur
IMPERFETTO
I sing.
dīsrumpĕrer
II sing.
dīsrumperēris, dīsrumperēre
III sing.
dīsrumperētur
I plur.
dīsrumperēmur
II plur.
dīsrumperemĭni
III plur.
dīsrumperentur
PERFETTO
I sing.
disruptus, –a, –um sim
II sing.
disruptus, –a, –um sis
III sing.
disruptus, –a, –um sit
I plur.
disrupti, –ae, –a simus
II plur.
disrupti, –ae, –a sitis
III plur.
disrupti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disruptus, –a, –um essem
II sing.
disruptus, –a, –um esses
III sing.
disruptus, –a, –um esset
I plur.
disrupti, –ae, –a essemus
II plur.
disrupti, –ae, –a essetis
III plur.
disrupti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dīsrumpĕre
II plur.
dīsrumpimĭni
FUTURO
II sing.
dīsrumpĭtor
III sing.
dīsrumpĭtor
II plur.
–
III plur.
dīsrumpuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
disruptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dīsrumpi
PERFETTO
Singolare:
disruptus, –a, –um esse
Plurale:
disrupti, –ae, –a esse
FUTURO
disruptum esse
GERUNDIVO
dīsrumpendus, –a, –um
SUPINO
disruptu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dīsrumpor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android