dispŭtor - Diatesi passiva

(dispŭto, dispŭtas, disputavi, disputatum, dispŭtāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dispŭtor
II sing.
dispŭtāris, dispŭtāre
III sing.
dispŭtātur
I plur.
dispŭtāmur
II plur.
dispŭtamĭni
III plur.
dispŭtantur
IMPERFETTO
I sing.
dispŭtābar
II sing.
dispŭtabāris, dispŭtabāre
III sing.
dispŭtabātur
I plur.
dispŭtabāmur
II plur.
dispŭtabamĭni
III plur.
dispŭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dispŭtābor
II sing.
dispŭtabĕris, dispŭtabĕre
III sing.
dispŭtabĭtur
I plur.
dispŭtabĭmur
II plur.
dispŭtabimĭni
III plur.
dispŭtabuntur
PERFETTO
I sing.
disputatus, –a, –um sum
II sing.
disputatus, –a, –um es
III sing.
disputatus, –a, –um est
I plur.
disputati, –ae, –a sumus
II plur.
disputati, –ae, –a estis
III plur.
disputati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disputatus, –a, –um eram
II sing.
disputatus, –a, –um eras
III sing.
disputatus, –a, –um erat
I plur.
disputati, –ae, –a eramus
II plur.
disputati, –ae, –a eratis
III plur.
disputati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
disputatus, –a, –um ero
II sing.
disputatus, –a, –um eris
III sing.
disputatus, –a, –um erit
I plur.
disputati, –ae, –a erimus
II plur.
disputati, –ae, –a eritis
III plur.
disputati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dispŭter
II sing.
dispŭtēris, dispŭtēre
III sing.
dispŭtētur
I plur.
dispŭtēmur
II plur.
dispŭtemĭni
III plur.
dispŭtentur
IMPERFETTO
I sing.
dispŭtārer
II sing.
dispŭtarēris, dispŭtarēre
III sing.
dispŭtarētur
I plur.
dispŭtarēmur
II plur.
dispŭtaremĭni
III plur.
dispŭtarentur
PERFETTO
I sing.
disputatus, –a, –um sim
II sing.
disputatus, –a, –um sis
III sing.
disputatus, –a, –um sit
I plur.
disputati, –ae, –a simus
II plur.
disputati, –ae, –a sitis
III plur.
disputati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
disputatus, –a, –um essem
II sing.
disputatus, –a, –um esses
III sing.
disputatus, –a, –um esset
I plur.
disputati, –ae, –a essemus
II plur.
disputati, –ae, –a essetis
III plur.
disputati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dispŭtāre
II plur.
dispŭtamĭni
FUTURO
II sing.
dispŭtātor
III sing.
dispŭtātor
II plur.
III plur.
dispŭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
disputatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dispŭtāri
PERFETTO
Singolare:
disputatus, –a, –um esse
Plurale:
disputati, –ae, –a esse
FUTURO
disputatum esse
GERUNDIVO
dispŭtandus, –a, –um
SUPINO
disputatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISPUTOR100}}
---CACHE---