discurror - Diatesi passiva

(discurro, discurris, discurri, discursum, discurrĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
discurror
II sing.
discurrĕris, discurrĕre
III sing.
discurrĭtur
I plur.
discurrĭmur
II plur.
discurrimĭni
III plur.
discurruntur
IMPERFETTO
I sing.
discurrēbar
II sing.
discurrebāris, discurrebāre
III sing.
discurrebātur
I plur.
discurrebāmur
II plur.
discurrebamĭni
III plur.
discurrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
discurrar
II sing.
discurrēris, discurrēre
III sing.
discurrētur
I plur.
discurrēmur
II plur.
discurremĭni
III plur.
discurrentur
PERFETTO
I sing.
discursus, –a, –um sum
II sing.
discursus, –a, –um es
III sing.
discursus, –a, –um est
I plur.
discursi, –ae, –a sumus
II plur.
discursi, –ae, –a estis
III plur.
discursi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discursus, –a, –um eram
II sing.
discursus, –a, –um eras
III sing.
discursus, –a, –um erat
I plur.
discursi, –ae, –a eramus
II plur.
discursi, –ae, –a eratis
III plur.
discursi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
discursus, –a, –um ero
II sing.
discursus, –a, –um eris
III sing.
discursus, –a, –um erit
I plur.
discursi, –ae, –a erimus
II plur.
discursi, –ae, –a eritis
III plur.
discursi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
discurrar
II sing.
discurrāris, discurrāre
III sing.
discurrātur
I plur.
discurrāmur
II plur.
discurramĭni
III plur.
discurrantur
IMPERFETTO
I sing.
discurrĕrer
II sing.
discurrerēris, discurrerēre
III sing.
discurrerētur
I plur.
discurrerēmur
II plur.
discurreremĭni
III plur.
discurrerentur
PERFETTO
I sing.
discursus, –a, –um sim
II sing.
discursus, –a, –um sis
III sing.
discursus, –a, –um sit
I plur.
discursi, –ae, –a simus
II plur.
discursi, –ae, –a sitis
III plur.
discursi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discursus, –a, –um essem
II sing.
discursus, –a, –um esses
III sing.
discursus, –a, –um esset
I plur.
discursi, –ae, –a essemus
II plur.
discursi, –ae, –a essetis
III plur.
discursi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
discurrĕre
II plur.
discurrĭmini
FUTURO
II sing.
discurrĭtor
III sing.
discurrĭtor
II plur.
III plur.
discurruntor
PARTICIPIO
PERFETTO
discursus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
discurri
PERFETTO
Singolare:
discursus, –a, –um esse
Plurale:
discursi, –ae, –a esse
FUTURO
discursum esse
GERUNDIVO
discurrendus, –a, –um
SUPINO
discursu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISCURROR100}}