discurror - Diatesi passiva
(discurro, discurris, discurri, discursum, discurrĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
discurror
II sing.
discurrĕris, discurrĕre
III sing.
discurrĭtur
I plur.
discurrĭmur
II plur.
discurrimĭni
III plur.
discurruntur
IMPERFETTO
I sing.
discurrēbar
II sing.
discurrebāris, discurrebāre
III sing.
discurrebātur
I plur.
discurrebāmur
II plur.
discurrebamĭni
III plur.
discurrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
discurrar
II sing.
discurrēris, discurrēre
III sing.
discurrētur
I plur.
discurrēmur
II plur.
discurremĭni
III plur.
discurrentur
PERFETTO
I sing.
discursus, –a, –um sum
II sing.
discursus, –a, –um es
III sing.
discursus, –a, –um est
I plur.
discursi, –ae, –a sumus
II plur.
discursi, –ae, –a estis
III plur.
discursi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discursus, –a, –um eram
II sing.
discursus, –a, –um eras
III sing.
discursus, –a, –um erat
I plur.
discursi, –ae, –a eramus
II plur.
discursi, –ae, –a eratis
III plur.
discursi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
discursus, –a, –um ero
II sing.
discursus, –a, –um eris
III sing.
discursus, –a, –um erit
I plur.
discursi, –ae, –a erimus
II plur.
discursi, –ae, –a eritis
III plur.
discursi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
discurrar
II sing.
discurrāris, discurrāre
III sing.
discurrātur
I plur.
discurrāmur
II plur.
discurramĭni
III plur.
discurrantur
IMPERFETTO
I sing.
discurrĕrer
II sing.
discurrerēris, discurrerēre
III sing.
discurrerētur
I plur.
discurrerēmur
II plur.
discurreremĭni
III plur.
discurrerentur
PERFETTO
I sing.
discursus, –a, –um sim
II sing.
discursus, –a, –um sis
III sing.
discursus, –a, –um sit
I plur.
discursi, –ae, –a simus
II plur.
discursi, –ae, –a sitis
III plur.
discursi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discursus, –a, –um essem
II sing.
discursus, –a, –um esses
III sing.
discursus, –a, –um esset
I plur.
discursi, –ae, –a essemus
II plur.
discursi, –ae, –a essetis
III plur.
discursi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
discurrĕre
II plur.
discurrĭmini
FUTURO
II sing.
discurrĭtor
III sing.
discurrĭtor
II plur.
–
III plur.
discurruntor
PARTICIPIO
PERFETTO
discursus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
discurri
PERFETTO
Singolare:
discursus, –a, –um esse
Plurale:
discursi, –ae, –a esse
FUTURO
discursum esse
GERUNDIVO
discurrendus, –a, –um
SUPINO
discursu
Vedi la forma attiva di questo lemma
discurror v. tr. e intr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android