discerpor - Diatesi passiva
(discerpo, discerpis, discerpsi, discerptum, discerpĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
discerpor
II sing.
discerpĕris, discerpĕre
III sing.
discerpĭtur
I plur.
discerpĭmur
II plur.
discerpimĭni
III plur.
discerpuntur
IMPERFETTO
I sing.
discerpēbar
II sing.
discerpebāris, discerpebāre
III sing.
discerpebātur
I plur.
discerpebāmur
II plur.
discerpebamĭni
III plur.
discerpebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
discerpar
II sing.
discerpēris, discerpēre
III sing.
discerpētur
I plur.
discerpēmur
II plur.
discerpemĭni
III plur.
discerpentur
PERFETTO
I sing.
discerptus, –a, –um sum
II sing.
discerptus, –a, –um es
III sing.
discerptus, –a, –um est
I plur.
discerpti, –ae, –a sumus
II plur.
discerpti, –ae, –a estis
III plur.
discerpti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discerptus, –a, –um eram
II sing.
discerptus, –a, –um eras
III sing.
discerptus, –a, –um erat
I plur.
discerpti, –ae, –a eramus
II plur.
discerpti, –ae, –a eratis
III plur.
discerpti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
discerptus, –a, –um ero
II sing.
discerptus, –a, –um eris
III sing.
discerptus, –a, –um erit
I plur.
discerpti, –ae, –a erimus
II plur.
discerpti, –ae, –a eritis
III plur.
discerpti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
discerpar
II sing.
discerpāris, discerpāre
III sing.
discerpātur
I plur.
discerpāmur
II plur.
discerpamĭni
III plur.
discerpantur
IMPERFETTO
I sing.
discerpĕrer
II sing.
discerperēris, discerperēre
III sing.
discerperētur
I plur.
discerperēmur
II plur.
discerperemĭni
III plur.
discerperentur
PERFETTO
I sing.
discerptus, –a, –um sim
II sing.
discerptus, –a, –um sis
III sing.
discerptus, –a, –um sit
I plur.
discerpti, –ae, –a simus
II plur.
discerpti, –ae, –a sitis
III plur.
discerpti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discerptus, –a, –um essem
II sing.
discerptus, –a, –um esses
III sing.
discerptus, –a, –um esset
I plur.
discerpti, –ae, –a essemus
II plur.
discerpti, –ae, –a essetis
III plur.
discerpti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
discerpĕre
II plur.
discerpimĭni
FUTURO
II sing.
discerpĭtor
III sing.
discerpĭtor
II plur.
–
III plur.
discerpuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
discerptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
discerpi
PERFETTO
Singolare:
discerptus, –a, –um esse
Plurale:
discerpti, –ae, –a esse
FUTURO
discerptum esse
GERUNDIVO
discerpendus, –a, –um
SUPINO
discerptu
Vedi la forma attiva di questo lemma
discerpor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android