discernor - Diatesi passiva

(discerno, discernis, discrevi, discretum, discernĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
discernor
II sing.
discernĕris, discernĕre
III sing.
discernĭtur
I plur.
discernĭmur
II plur.
discernimĭni
III plur.
discernuntur
IMPERFETTO
I sing.
discernēbar
II sing.
discernebāris, discernebāre
III sing.
discernebātur
I plur.
discernebāmur
II plur.
discernebamĭni
III plur.
discernebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
discernar
II sing.
discernēris, discernēre
III sing.
discernētur
I plur.
discernēmur
II plur.
discernemĭni
III plur.
discernentur
PERFETTO
I sing.
discretus, –a, –um sum
II sing.
discretus, –a, –um es
III sing.
discretus, –a, –um est
I plur.
discreti, –ae, –a sumus
II plur.
discreti, –ae, –a estis
III plur.
discreti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discretus, –a, –um eram
II sing.
discretus, –a, –um eras
III sing.
discretus, –a, –um erat
I plur.
discreti, –ae, –a eramus
II plur.
discreti, –ae, –a eratis
III plur.
discreti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
discretus, –a, –um ero
II sing.
discretus, –a, –um eris
III sing.
discretus, –a, –um erit
I plur.
discreti, –ae, –a erimus
II plur.
discreti, –ae, –a eritis
III plur.
discreti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
discernar
II sing.
discernāris, discernāre
III sing.
discernātur
I plur.
discernāmur
II plur.
discernamĭni
III plur.
discernantur
IMPERFETTO
I sing.
discernĕrer
II sing.
discernerēris, discernerēre
III sing.
discernerētur
I plur.
discernerēmur
II plur.
discerneremĭni
III plur.
discernerentur
PERFETTO
I sing.
discretus, –a, –um sim
II sing.
discretus, –a, –um sis
III sing.
discretus, –a, –um sit
I plur.
discreti, –ae, –a simus
II plur.
discreti, –ae, –a sitis
III plur.
discreti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
discretus, –a, –um essem
II sing.
discretus, –a, –um esses
III sing.
discretus, –a, –um esset
I plur.
discreti, –ae, –a essemus
II plur.
discreti, –ae, –a essetis
III plur.
discreti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
discernĕre
II plur.
discernimĭni
FUTURO
II sing.
discernĭtor
III sing.
discernĭtor
II plur.
III plur.
discernuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
discretus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
discerni
PERFETTO
Singolare:
discretus, –a, –um esse
Plurale:
discreti, –ae, –a esse
FUTURO
discretum esse
GERUNDIVO
discernendus, –a, –um
SUPINO
discretu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DISCERNOR100}}
---CACHE---