dīnoscor - Diatesi passiva

(dīnosco, dīnoscis, dignovi, dignotum, dīnoscĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dīnoscor
II sing.
dīnoscĕris, dīnoscĕre
III sing.
dīnoscĭtur
I plur.
dīnoscĭmur
II plur.
dīnoscimĭni
III plur.
dīnoscuntur
IMPERFETTO
I sing.
dīnoscēbar
II sing.
dīnoscebāris, dīnoscebāre
III sing.
dīnoscebātur
I plur.
dīnoscebāmur
II plur.
dīnoscebamĭni
III plur.
dīnoscebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dīnoscar
II sing.
dīnoscēris, dīnoscēre
III sing.
dīnoscētur
I plur.
dīnoscēmur
II plur.
dīnoscemĭni
III plur.
dīnoscentur
PERFETTO
I sing.
dignotus, –a, –um sum
II sing.
dignotus, –a, –um es
III sing.
dignotus, –a, –um est
I plur.
dignoti, –ae, –a sumus
II plur.
dignoti, –ae, –a estis
III plur.
dignoti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dignotus, –a, –um eram
II sing.
dignotus, –a, –um eras
III sing.
dignotus, –a, –um erat
I plur.
dignoti, –ae, –a eramus
II plur.
dignoti, –ae, –a eratis
III plur.
dignoti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dignotus, –a, –um ero
II sing.
dignotus, –a, –um eris
III sing.
dignotus, –a, –um erit
I plur.
dignoti, –ae, –a erimus
II plur.
dignoti, –ae, –a eritis
III plur.
dignoti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dīnoscar
II sing.
dīnoscāris, dīnoscāre
III sing.
dīnoscātur
I plur.
dīnoscāmur
II plur.
dīnoscamĭni
III plur.
dīnoscantur
IMPERFETTO
I sing.
dīnoscĕrer
II sing.
dīnoscerēris, dīnoscerēre
III sing.
dīnoscerētur
I plur.
dīnoscerēmur
II plur.
dīnosceremĭni
III plur.
dīnoscerentur
PERFETTO
I sing.
dignotus, –a, –um sim
II sing.
dignotus, –a, –um sis
III sing.
dignotus, –a, –um sit
I plur.
dignoti, –ae, –a simus
II plur.
dignoti, –ae, –a sitis
III plur.
dignoti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dignotus, –a, –um essem
II sing.
dignotus, –a, –um esses
III sing.
dignotus, –a, –um esset
I plur.
dignoti, –ae, –a essemus
II plur.
dignoti, –ae, –a essetis
III plur.
dignoti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dīnoscĕre
II plur.
dīnoscimĭni
FUTURO
II sing.
dīnoscĭtor
III sing.
dīnoscĭtor
II plur.
III plur.
dīnoscuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
dignotus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dīnosci
PERFETTO
Singolare:
dignotus, –a, –um esse
Plurale:
dignoti, –ae, –a esse
FUTURO
dignotum esse
GERUNDIVO
dīnoscendus, –a, –um
SUPINO
dignotu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DINOSCOR100}}