dīnŏtor - Diatesi passiva

(dīnŏto, dīnŏtas, dinotatum, dīnŏtāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dīnŏtor
II sing.
dīnŏtāris, dīnŏtāre
III sing.
dīnŏtātur
I plur.
dīnŏtāmur
II plur.
dīnŏtamĭni
III plur.
dīnŏtantur
IMPERFETTO
I sing.
dīnŏtābar
II sing.
dīnŏtabāris, dīnŏtabāre
III sing.
dīnŏtabātur
I plur.
dīnŏtabāmur
II plur.
dīnŏtabamĭni
III plur.
dīnŏtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dīnŏtābor
II sing.
dīnŏtabĕris, dīnŏtabĕre
III sing.
dīnŏtabĭtur
I plur.
dīnŏtabĭmur
II plur.
dīnŏtabimĭni
III plur.
dīnŏtabuntur
PERFETTO
I sing.
dinotatus, –a, –um sum
II sing.
dinotatus, –a, –um es
III sing.
dinotatus, –a, –um est
I plur.
dinotati, –ae, –a sumus
II plur.
dinotati, –ae, –a estis
III plur.
dinotati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dinotatus, –a, –um eram
II sing.
dinotatus, –a, –um eras
III sing.
dinotatus, –a, –um erat
I plur.
dinotati, –ae, –a eramus
II plur.
dinotati, –ae, –a eratis
III plur.
dinotati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
dinotatus, –a, –um ero
II sing.
dinotatus, –a, –um eris
III sing.
dinotatus, –a, –um erit
I plur.
dinotati, –ae, –a erimus
II plur.
dinotati, –ae, –a eritis
III plur.
dinotati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dīnŏter
II sing.
dīnŏtēris, dīnŏtēre
III sing.
dīnŏtētur
I plur.
dīnŏtēmur
II plur.
dīnŏtemĭni
III plur.
dīnŏtentur
IMPERFETTO
I sing.
dīnŏtārer
II sing.
dīnŏtarēris, dīnŏtarēre
III sing.
dīnŏtarētur
I plur.
dīnŏtarēmur
II plur.
dīnŏtaremĭni
III plur.
dīnŏtarentur
PERFETTO
I sing.
dinotatus, –a, –um sim
II sing.
dinotatus, –a, –um sis
III sing.
dinotatus, –a, –um sit
I plur.
dinotati, –ae, –a simus
II plur.
dinotati, –ae, –a sitis
III plur.
dinotati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
dinotatus, –a, –um essem
II sing.
dinotatus, –a, –um esses
III sing.
dinotatus, –a, –um esset
I plur.
dinotati, –ae, –a essemus
II plur.
dinotati, –ae, –a essetis
III plur.
dinotati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dīnŏtāre
II plur.
dīnŏtamĭni
FUTURO
II sing.
dīnŏtātor
III sing.
dīnŏtātor
II plur.
III plur.
dīnŏtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
dinotatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dīnŏtāri
PERFETTO
Singolare:
dinotatus, –a, –um esse
Plurale:
dinotati, –ae, –a esse
FUTURO
dinotatum esse
GERUNDIVO
dīnŏtandus, –a, –um
SUPINO
dinotatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DINOTOR100}}