dēsōlor - Diatesi passiva
(dēsōlo, dēsōlas, desolavi, desolatum, dēsōlāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēsōlor
II sing.
dēsōlāris, dēsōlāre
III sing.
dēsōlātur
I plur.
dēsōlāmur
II plur.
dēsōlamĭni
III plur.
dēsōlantur
IMPERFETTO
I sing.
dēsōlābar
II sing.
dēsōlabāris, dēsōlabāre
III sing.
dēsōlabātur
I plur.
dēsōlabāmur
II plur.
dēsōlabamĭni
III plur.
dēsōlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēsōlābor
II sing.
dēsōlabĕris, dēsōlabĕre
III sing.
dēsōlabĭtur
I plur.
dēsōlabĭmur
II plur.
dēsōlabimĭni
III plur.
dēsōlabuntur
PERFETTO
I sing.
desolatus, –a, –um sum
II sing.
desolatus, –a, –um es
III sing.
desolatus, –a, –um est
I plur.
desolati, –ae, –a sumus
II plur.
desolati, –ae, –a estis
III plur.
desolati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
desolatus, –a, –um eram
II sing.
desolatus, –a, –um eras
III sing.
desolatus, –a, –um erat
I plur.
desolati, –ae, –a eramus
II plur.
desolati, –ae, –a eratis
III plur.
desolati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
desolatus, –a, –um ero
II sing.
desolatus, –a, –um eris
III sing.
desolatus, –a, –um erit
I plur.
desolati, –ae, –a erimus
II plur.
desolati, –ae, –a eritis
III plur.
desolati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēsōler
II sing.
dēsōlēris, dēsōlēre
III sing.
dēsōlētur
I plur.
dēsōlēmur
II plur.
dēsōlemĭni
III plur.
dēsōlentur
IMPERFETTO
I sing.
dēsōlārer
II sing.
dēsōlarēris, dēsōlarēre
III sing.
dēsōlarētur
I plur.
dēsōlarēmur
II plur.
dēsōlaremĭni
III plur.
dēsōlarentur
PERFETTO
I sing.
desolatus, –a, –um sim
II sing.
desolatus, –a, –um sis
III sing.
desolatus, –a, –um sit
I plur.
desolati, –ae, –a simus
II plur.
desolati, –ae, –a sitis
III plur.
desolati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
desolatus, –a, –um essem
II sing.
desolatus, –a, –um esses
III sing.
desolatus, –a, –um esset
I plur.
desolati, –ae, –a essemus
II plur.
desolati, –ae, –a essetis
III plur.
desolati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēsōlāre
II plur.
dēsōlamĭni
FUTURO
II sing.
dēsōlātor
III sing.
dēsōlātor
II plur.
–
III plur.
dēsōlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
desolatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēsōlāri
PERFETTO
Singolare:
desolatus, –a, –um esse
Plurale:
desolati, –ae, –a esse
FUTURO
desolatum esse
GERUNDIVO
dēsōlandus, –a, –um
SUPINO
desolatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēsōlor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android