dēsignor - Diatesi passiva
(dēsigno, dēsignas, designavi, designatum, dēsignāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēsignor
II sing.
dēsignāris, dēsignāre
III sing.
dēsignātur
I plur.
dēsignāmur
II plur.
dēsignamĭni
III plur.
dēsignantur
IMPERFETTO
I sing.
dēsignābar
II sing.
dēsignabāris, dēsignabāre
III sing.
dēsignabātur
I plur.
dēsignabāmur
II plur.
dēsignabamĭni
III plur.
dēsignabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēsignābor
II sing.
dēsignabĕris, dēsignabĕre
III sing.
dēsignabĭtur
I plur.
dēsignabĭmur
II plur.
dēsignabimĭni
III plur.
dēsignabuntur
PERFETTO
I sing.
designatus, –a, –um sum
II sing.
designatus, –a, –um es
III sing.
designatus, –a, –um est
I plur.
designati, –ae, –a sumus
II plur.
designati, –ae, –a estis
III plur.
designati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
designatus, –a, –um eram
II sing.
designatus, –a, –um eras
III sing.
designatus, –a, –um erat
I plur.
designati, –ae, –a eramus
II plur.
designati, –ae, –a eratis
III plur.
designati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
designatus, –a, –um ero
II sing.
designatus, –a, –um eris
III sing.
designatus, –a, –um erit
I plur.
designati, –ae, –a erimus
II plur.
designati, –ae, –a eritis
III plur.
designati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēsigner
II sing.
dēsignēris, dēsignēre
III sing.
dēsignētur
I plur.
dēsignēmur
II plur.
dēsignemĭni
III plur.
dēsignentur
IMPERFETTO
I sing.
dēsignārer
II sing.
dēsignarēris, dēsignarēre
III sing.
dēsignarētur
I plur.
dēsignarēmur
II plur.
dēsignaremĭni
III plur.
dēsignarentur
PERFETTO
I sing.
designatus, –a, –um sim
II sing.
designatus, –a, –um sis
III sing.
designatus, –a, –um sit
I plur.
designati, –ae, –a simus
II plur.
designati, –ae, –a sitis
III plur.
designati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
designatus, –a, –um essem
II sing.
designatus, –a, –um esses
III sing.
designatus, –a, –um esset
I plur.
designati, –ae, –a essemus
II plur.
designati, –ae, –a essetis
III plur.
designati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēsignāre
II plur.
dēsignamĭni
FUTURO
II sing.
dēsignātor
III sing.
dēsignātor
II plur.
–
III plur.
dēsignantor
PARTICIPIO
PERFETTO
designatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēsignāri
PERFETTO
Singolare:
designatus, –a, –um esse
Plurale:
designati, –ae, –a esse
FUTURO
designatum esse
GERUNDIVO
dēsignandus, –a, –um
SUPINO
designatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēsignor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android