dēnuntĭor - Diatesi passiva

(dēnuntĭo, dēnuntĭas, denuntiavi, denuntiatum, dēnuntĭāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēnuntĭor
II sing.
dēnuntĭāris, dēnuntĭāre
III sing.
dēnuntĭātur
I plur.
dēnuntĭāmur
II plur.
dēnuntĭamĭni
III plur.
dēnuntĭantur
IMPERFETTO
I sing.
dēnuntĭābar
II sing.
dēnuntĭabāris, dēnuntĭabāre
III sing.
dēnuntĭabātur
I plur.
dēnuntĭabāmur
II plur.
dēnuntĭabamĭni
III plur.
dēnuntĭabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēnuntĭābor
II sing.
dēnuntĭabĕris, dēnuntĭabĕre
III sing.
dēnuntĭabĭtur
I plur.
dēnuntĭabĭmur
II plur.
dēnuntĭabimĭni
III plur.
dēnuntĭabuntur
PERFETTO
I sing.
denuntiatus, –a, –um sum
II sing.
denuntiatus, –a, –um es
III sing.
denuntiatus, –a, –um est
I plur.
denuntiati, –ae, –a sumus
II plur.
denuntiati, –ae, –a estis
III plur.
denuntiati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denuntiatus, –a, –um eram
II sing.
denuntiatus, –a, –um eras
III sing.
denuntiatus, –a, –um erat
I plur.
denuntiati, –ae, –a eramus
II plur.
denuntiati, –ae, –a eratis
III plur.
denuntiati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
denuntiatus, –a, –um ero
II sing.
denuntiatus, –a, –um eris
III sing.
denuntiatus, –a, –um erit
I plur.
denuntiati, –ae, –a erimus
II plur.
denuntiati, –ae, –a eritis
III plur.
denuntiati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēnuntĭer
II sing.
dēnuntĭēris, dēnuntĭēre
III sing.
dēnuntĭētur
I plur.
dēnuntĭēmur
II plur.
dēnuntĭemĭni
III plur.
dēnuntĭentur
IMPERFETTO
I sing.
dēnuntĭārer
II sing.
dēnuntĭarēris, dēnuntĭarēre
III sing.
dēnuntĭarētur
I plur.
dēnuntĭarēmur
II plur.
dēnuntĭaremĭni
III plur.
dēnuntĭarentur
PERFETTO
I sing.
denuntiatus, –a, –um sim
II sing.
denuntiatus, –a, –um sis
III sing.
denuntiatus, –a, –um sit
I plur.
denuntiati, –ae, –a simus
II plur.
denuntiati, –ae, –a sitis
III plur.
denuntiati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denuntiatus, –a, –um essem
II sing.
denuntiatus, –a, –um esses
III sing.
denuntiatus, –a, –um esset
I plur.
denuntiati, –ae, –a essemus
II plur.
denuntiati, –ae, –a essetis
III plur.
denuntiati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēnuntĭāre
II plur.
dēnuntĭamĭni
FUTURO
II sing.
dēnuntĭātor
III sing.
dēnuntĭātor
II plur.
III plur.
dēnuntĭantor
PARTICIPIO
PERFETTO
denuntiatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēnuntĭāri
PERFETTO
Singolare:
denuntiatus, –a, –um esse
Plurale:
denuntiati, –ae, –a esse
FUTURO
denuntiatum esse
GERUNDIVO
dēnuntĭandus, –a, –um
SUPINO
denuntiatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DENUNTIOR100}}