dēnormor - Diatesi passiva
(dēnormo, dēnormas, denormavi, denormatum, dēnormāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēnormor
II sing.
dēnormāris, dēnormāre
III sing.
dēnormātur
I plur.
dēnormāmur
II plur.
dēnormamĭni
III plur.
dēnormantur
IMPERFETTO
I sing.
dēnormābar
II sing.
dēnormabāris, dēnormabāre
III sing.
dēnormabātur
I plur.
dēnormabāmur
II plur.
dēnormabamĭni
III plur.
dēnormabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēnormābor
II sing.
dēnormabĕris, dēnormabĕre
III sing.
dēnormabĭtur
I plur.
dēnormabĭmur
II plur.
dēnormabimĭni
III plur.
dēnormabuntur
PERFETTO
I sing.
denormatus, –a, –um sum
II sing.
denormatus, –a, –um es
III sing.
denormatus, –a, –um est
I plur.
denormati, –ae, –a sumus
II plur.
denormati, –ae, –a estis
III plur.
denormati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denormatus, –a, –um eram
II sing.
denormatus, –a, –um eras
III sing.
denormatus, –a, –um erat
I plur.
denormati, –ae, –a eramus
II plur.
denormati, –ae, –a eratis
III plur.
denormati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
denormatus, –a, –um ero
II sing.
denormatus, –a, –um eris
III sing.
denormatus, –a, –um erit
I plur.
denormati, –ae, –a erimus
II plur.
denormati, –ae, –a eritis
III plur.
denormati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēnormer
II sing.
dēnormēris, dēnormēre
III sing.
dēnormētur
I plur.
dēnormēmur
II plur.
dēnormemĭni
III plur.
dēnormentur
IMPERFETTO
I sing.
dēnormārer
II sing.
dēnormarēris, dēnormarēre
III sing.
dēnormarētur
I plur.
dēnormarēmur
II plur.
dēnormaremĭni
III plur.
dēnormarentur
PERFETTO
I sing.
denormatus, –a, –um sim
II sing.
denormatus, –a, –um sis
III sing.
denormatus, –a, –um sit
I plur.
denormati, –ae, –a simus
II plur.
denormati, –ae, –a sitis
III plur.
denormati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denormatus, –a, –um essem
II sing.
denormatus, –a, –um esses
III sing.
denormatus, –a, –um esset
I plur.
denormati, –ae, –a essemus
II plur.
denormati, –ae, –a essetis
III plur.
denormati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēnormāre
II plur.
dēnormamĭni
FUTURO
II sing.
dēnormātor
III sing.
dēnormātor
II plur.
–
III plur.
dēnormantor
PARTICIPIO
PERFETTO
denormatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēnormāri
PERFETTO
Singolare:
denormatus, –a, –um esse
Plurale:
denormati, –ae, –a esse
FUTURO
denormatum esse
GERUNDIVO
dēnormandus, –a, –um
SUPINO
denormatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēnormor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android