dēnormor - Diatesi passiva

(dēnormo, dēnormas, denormavi, denormatum, dēnormāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēnormor
II sing.
dēnormāris, dēnormāre
III sing.
dēnormātur
I plur.
dēnormāmur
II plur.
dēnormamĭni
III plur.
dēnormantur
IMPERFETTO
I sing.
dēnormābar
II sing.
dēnormabāris, dēnormabāre
III sing.
dēnormabātur
I plur.
dēnormabāmur
II plur.
dēnormabamĭni
III plur.
dēnormabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēnormābor
II sing.
dēnormabĕris, dēnormabĕre
III sing.
dēnormabĭtur
I plur.
dēnormabĭmur
II plur.
dēnormabimĭni
III plur.
dēnormabuntur
PERFETTO
I sing.
denormatus, –a, –um sum
II sing.
denormatus, –a, –um es
III sing.
denormatus, –a, –um est
I plur.
denormati, –ae, –a sumus
II plur.
denormati, –ae, –a estis
III plur.
denormati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denormatus, –a, –um eram
II sing.
denormatus, –a, –um eras
III sing.
denormatus, –a, –um erat
I plur.
denormati, –ae, –a eramus
II plur.
denormati, –ae, –a eratis
III plur.
denormati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
denormatus, –a, –um ero
II sing.
denormatus, –a, –um eris
III sing.
denormatus, –a, –um erit
I plur.
denormati, –ae, –a erimus
II plur.
denormati, –ae, –a eritis
III plur.
denormati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēnormer
II sing.
dēnormēris, dēnormēre
III sing.
dēnormētur
I plur.
dēnormēmur
II plur.
dēnormemĭni
III plur.
dēnormentur
IMPERFETTO
I sing.
dēnormārer
II sing.
dēnormarēris, dēnormarēre
III sing.
dēnormarētur
I plur.
dēnormarēmur
II plur.
dēnormaremĭni
III plur.
dēnormarentur
PERFETTO
I sing.
denormatus, –a, –um sim
II sing.
denormatus, –a, –um sis
III sing.
denormatus, –a, –um sit
I plur.
denormati, –ae, –a simus
II plur.
denormati, –ae, –a sitis
III plur.
denormati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denormatus, –a, –um essem
II sing.
denormatus, –a, –um esses
III sing.
denormatus, –a, –um esset
I plur.
denormati, –ae, –a essemus
II plur.
denormati, –ae, –a essetis
III plur.
denormati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēnormāre
II plur.
dēnormamĭni
FUTURO
II sing.
dēnormātor
III sing.
dēnormātor
II plur.
III plur.
dēnormantor
PARTICIPIO
PERFETTO
denormatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēnormāri
PERFETTO
Singolare:
denormatus, –a, –um esse
Plurale:
denormati, –ae, –a esse
FUTURO
denormatum esse
GERUNDIVO
dēnormandus, –a, –um
SUPINO
denormatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DENORMOR100}}