dēnŏtor - Diatesi passiva

(dēnŏto, dēnŏtas, denotavi, denotatum, dēnŏtāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēnŏtor
II sing.
dēnŏtāris, dēnŏtāre
III sing.
dēnŏtātur
I plur.
dēnŏtāmur
II plur.
dēnŏtamĭni
III plur.
dēnŏtantur
IMPERFETTO
I sing.
dēnŏtābar
II sing.
dēnŏtabāris, dēnŏtabāre
III sing.
dēnŏtabātur
I plur.
dēnŏtabāmur
II plur.
dēnŏtabamĭni
III plur.
dēnŏtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēnŏtābor
II sing.
dēnŏtabĕris, dēnŏtabĕre
III sing.
dēnŏtabĭtur
I plur.
dēnŏtabĭmur
II plur.
dēnŏtabimĭni
III plur.
dēnŏtabuntur
PERFETTO
I sing.
denotatus, –a, –um sum
II sing.
denotatus, –a, –um es
III sing.
denotatus, –a, –um est
I plur.
denotati, –ae, –a sumus
II plur.
denotati, –ae, –a estis
III plur.
denotati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denotatus, –a, –um eram
II sing.
denotatus, –a, –um eras
III sing.
denotatus, –a, –um erat
I plur.
denotati, –ae, –a eramus
II plur.
denotati, –ae, –a eratis
III plur.
denotati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
denotatus, –a, –um ero
II sing.
denotatus, –a, –um eris
III sing.
denotatus, –a, –um erit
I plur.
denotati, –ae, –a erimus
II plur.
denotati, –ae, –a eritis
III plur.
denotati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēnŏter
II sing.
dēnŏtēris, dēnŏtēre
III sing.
dēnŏtētur
I plur.
dēnŏtēmur
II plur.
dēnŏtemĭni
III plur.
dēnŏtentur
IMPERFETTO
I sing.
dēnŏtārer
II sing.
dēnŏtarēris, dēnŏtarēre
III sing.
dēnŏtarētur
I plur.
dēnŏtarēmur
II plur.
dēnŏtaremĭni
III plur.
dēnŏtarentur
PERFETTO
I sing.
denotatus, –a, –um sim
II sing.
denotatus, –a, –um sis
III sing.
denotatus, –a, –um sit
I plur.
denotati, –ae, –a simus
II plur.
denotati, –ae, –a sitis
III plur.
denotati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denotatus, –a, –um essem
II sing.
denotatus, –a, –um esses
III sing.
denotatus, –a, –um esset
I plur.
denotati, –ae, –a essemus
II plur.
denotati, –ae, –a essetis
III plur.
denotati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēnŏtāre
II plur.
dēnŏtamĭni
FUTURO
II sing.
dēnŏtātor
III sing.
dēnŏtātor
II plur.
III plur.
dēnŏtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
denotatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēnŏtāri
PERFETTO
Singolare:
denotatus, –a, –um esse
Plurale:
denotati, –ae, –a esse
FUTURO
denotatum esse
GERUNDIVO
dēnŏtandus, –a, –um
SUPINO
denotatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DENOTOR100}}