dēnŏtor - Diatesi passiva
(dēnŏto, dēnŏtas, denotavi, denotatum, dēnŏtāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēnŏtor
II sing.
dēnŏtāris, dēnŏtāre
III sing.
dēnŏtātur
I plur.
dēnŏtāmur
II plur.
dēnŏtamĭni
III plur.
dēnŏtantur
IMPERFETTO
I sing.
dēnŏtābar
II sing.
dēnŏtabāris, dēnŏtabāre
III sing.
dēnŏtabātur
I plur.
dēnŏtabāmur
II plur.
dēnŏtabamĭni
III plur.
dēnŏtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēnŏtābor
II sing.
dēnŏtabĕris, dēnŏtabĕre
III sing.
dēnŏtabĭtur
I plur.
dēnŏtabĭmur
II plur.
dēnŏtabimĭni
III plur.
dēnŏtabuntur
PERFETTO
I sing.
denotatus, –a, –um sum
II sing.
denotatus, –a, –um es
III sing.
denotatus, –a, –um est
I plur.
denotati, –ae, –a sumus
II plur.
denotati, –ae, –a estis
III plur.
denotati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denotatus, –a, –um eram
II sing.
denotatus, –a, –um eras
III sing.
denotatus, –a, –um erat
I plur.
denotati, –ae, –a eramus
II plur.
denotati, –ae, –a eratis
III plur.
denotati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
denotatus, –a, –um ero
II sing.
denotatus, –a, –um eris
III sing.
denotatus, –a, –um erit
I plur.
denotati, –ae, –a erimus
II plur.
denotati, –ae, –a eritis
III plur.
denotati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēnŏter
II sing.
dēnŏtēris, dēnŏtēre
III sing.
dēnŏtētur
I plur.
dēnŏtēmur
II plur.
dēnŏtemĭni
III plur.
dēnŏtentur
IMPERFETTO
I sing.
dēnŏtārer
II sing.
dēnŏtarēris, dēnŏtarēre
III sing.
dēnŏtarētur
I plur.
dēnŏtarēmur
II plur.
dēnŏtaremĭni
III plur.
dēnŏtarentur
PERFETTO
I sing.
denotatus, –a, –um sim
II sing.
denotatus, –a, –um sis
III sing.
denotatus, –a, –um sit
I plur.
denotati, –ae, –a simus
II plur.
denotati, –ae, –a sitis
III plur.
denotati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
denotatus, –a, –um essem
II sing.
denotatus, –a, –um esses
III sing.
denotatus, –a, –um esset
I plur.
denotati, –ae, –a essemus
II plur.
denotati, –ae, –a essetis
III plur.
denotati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēnŏtāre
II plur.
dēnŏtamĭni
FUTURO
II sing.
dēnŏtātor
III sing.
dēnŏtātor
II plur.
–
III plur.
dēnŏtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
denotatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēnŏtāri
PERFETTO
Singolare:
denotatus, –a, –um esse
Plurale:
denotati, –ae, –a esse
FUTURO
denotatum esse
GERUNDIVO
dēnŏtandus, –a, –um
SUPINO
denotatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēnŏtor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android