dēmōlĭor - Diatesi attiva
(dēmōlĭor, dēmōlīris, demolitus sum, dēmōlīri)verbo transitivo deponente IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēmōlĭor
II sing.
dēmōlīris, dēmōlīre
III sing.
dēmōlītur
I plur.
dēmōlīmur
II plur.
dēmōlimĭni
III plur.
dēmōliuntur
IMPERFETTO
I sing.
dēmōliēbar
II sing.
dēmōliebāris, dēmōliebāre
III sing.
dēmōliebātur
I plur.
dēmōliebāmur
II plur.
dēmōliebamĭni
III plur.
dēmōliebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēmōlĭar
II sing.
dēmōliēris, dēmōliēre
III sing.
dēmōliētur
I plur.
dēmōliēmur
II plur.
dēmōliemĭni
III plur.
dēmōlientur
PERFETTO
I sing.
demolitus, –a, –um sum
II sing.
demolitus, –a, –um es
III sing.
demolitus, –a, –um est
I plur.
demoliti, –ae, –a sumus
II plur.
demoliti, –ae, –a estis
III plur.
demoliti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
demolitus, –a, –um eram
II sing.
demolitus, –a, –um eras
III sing.
demolitus, –a, –um erat
I plur.
demoliti, –ae, –a eramus
II plur.
demoliti, –ae, –a eratis
III plur.
demoliti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
demolitus, –a, –um ero
II sing.
demolitus, –a, –um eris
III sing.
demolitus, –a, –um erit
I plur.
demoliti, –ae, –a erimus
II plur.
demoliti, –ae, –a eritis
III plur.
demoliti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēmōlĭar
II sing.
dēmōliāris, dēmōliāre
III sing.
dēmōliātur
I plur.
dēmōliāmur
II plur.
dēmōliamĭni
III plur.
dēmōliantur
IMPERFETTO
I sing.
dēmōlīrer
II sing.
dēmōlirēris, dēmōlirēre
III sing.
dēmōlirētur
I plur.
dēmōlirēmur
II plur.
dēmōlirēmini
III plur.
dēmōlirentur
PERFETTO
I sing.
demolitus, –a, –um sim
II sing.
demolitus, –a, –um sis
III sing.
demolitus, –a, –um sit
I plur.
demoliti, –ae, –a simus
II plur.
demoliti, –ae, –a sitis
III plur.
demoliti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
demolitus, –a, –um essem
II sing.
demolitus, –a, –um esses
III sing.
demolitus, –a, –um esset
I plur.
demoliti, –ae, –a essemus
II plur.
demoliti, –ae, –a essetis
III plur.
demoliti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēmōlīre
II plur.
dēmōlimĭni
FUTURO
II sing.
dēmōlītor
III sing.
dēmōlītor
II plur.
–
III plur.
dēmōliuntor
INFINITO
PRESENTE
dēmōlīri
PERFETTO
Singolare:
demolitus, –a, –um esse
Plurale:
demoliti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
demolitūrūm, –am, –ūm
Plurale:
demolitūros, –as, –a
PARTICIPIO
PRESENTE
dēmōliens, –ientis
FUTURO
demolitūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
demolitum
Passivo:
demolitu
GERUNDIO
Genitivo:
dēmōliendi
Dativo:
dēmōliendo
Accusativo:
ad dēmōliendum
Ablativo:
dēmōliendo
GERUNDIVO
dēmōliendus, –a, –um
dēmōlĭor v. tr. dep. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android