dedignatūrūs


aggettivo participio futuro

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
dedignaturus
Gen.
dedignaturi
Dat.
dedignaturo
Acc.
dedignaturum
Abl.
dedignature
Voc.
dedignaturo
PLURALE
Nom.
dedignaturi
Gen.
dedignatorum
Dat.
dedignaturis
Acc.
dedignaturos
Abl.
dedignaturi
Voc.
dedignaturis
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
dedignatura
Gen.
dedignaturae
Dat.
dedignaturae
Acc.
dedignaturam
Abl.
dedignatura
Voc.
dedignatura
PLURALE
Nom.
dedignaturae
Gen.
dedignaturarum
Dat.
dedignaturis
Acc.
dedignaturas
Abl.
dedignaturae
Voc.
dedignaturis
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
dedignaturum
Gen.
dedignaturi
Dat.
dedignaturo
Acc.
dedignaturum
Abl.
dedignaturum
Voc.
dedignaturo
PLURALE
Nom.
dedignatura
Gen.
dedignaturorum
Dat.
dedignaturis
Acc.
dedignatura
Abl.
dedignatura
Voc.
dedignaturis




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DEDIGNATURUS100}}