dēcernor - Diatesi passiva

(dēcerno, dēcernis, decrevi, decretum, dēcernĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēcernor
II sing.
dēcernĕris, dēcernĕre
III sing.
dēcernĭtur
I plur.
dēcernĭmur
II plur.
dēcernimĭni
III plur.
dēcernuntur
IMPERFETTO
I sing.
dēcernēbar
II sing.
dēcernebāris, dēcernebāre
III sing.
dēcernebātur
I plur.
dēcernebāmur
II plur.
dēcernebamĭni
III plur.
dēcernebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēcernar
II sing.
dēcernēris, dēcernēre
III sing.
dēcernētur
I plur.
dēcernēmur
II plur.
dēcernemĭni
III plur.
dēcernentur
PERFETTO
I sing.
decretus, –a, –um sum
II sing.
decretus, –a, –um es
III sing.
decretus, –a, –um est
I plur.
decreti, –ae, –a sumus
II plur.
decreti, –ae, –a estis
III plur.
decreti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
decretus, –a, –um eram
II sing.
decretus, –a, –um eras
III sing.
decretus, –a, –um erat
I plur.
decreti, –ae, –a eramus
II plur.
decreti, –ae, –a eratis
III plur.
decreti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
decretus, –a, –um ero
II sing.
decretus, –a, –um eris
III sing.
decretus, –a, –um erit
I plur.
decreti, –ae, –a erimus
II plur.
decreti, –ae, –a eritis
III plur.
decreti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēcernar
II sing.
dēcernāris, dēcernāre
III sing.
dēcernātur
I plur.
dēcernāmur
II plur.
dēcernamĭni
III plur.
dēcernantur
IMPERFETTO
I sing.
dēcernĕrer
II sing.
dēcernerēris, dēcernerēre
III sing.
dēcernerētur
I plur.
dēcernerēmur
II plur.
dēcerneremĭni
III plur.
dēcernerentur
PERFETTO
I sing.
decretus, –a, –um sim
II sing.
decretus, –a, –um sis
III sing.
decretus, –a, –um sit
I plur.
decreti, –ae, –a simus
II plur.
decreti, –ae, –a sitis
III plur.
decreti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
decretus, –a, –um essem
II sing.
decretus, –a, –um esses
III sing.
decretus, –a, –um esset
I plur.
decreti, –ae, –a essemus
II plur.
decreti, –ae, –a essetis
III plur.
decreti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēcernĕre
II plur.
dēcernĭmini
FUTURO
II sing.
dēcernĭtor
III sing.
dēcernĭtor
II plur.
III plur.
dēcernuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
decretus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēcerni
PERFETTO
Singolare:
decretus, –a, –um esse
Plurale:
decreti, –ae, –a esse
FUTURO
decretum esse
GERUNDIVO
dēcernendus, –a, –um
SUPINO
decretu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:DECERNOR100}}
---CACHE---