dēbellor - Diatesi passiva
(dēbello, dēbellas, debellavi, debellatum, dēbellāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
dēbellor
II sing.
dēbellāris, dēbellāre
III sing.
dēbellātur
I plur.
dēbellāmur
II plur.
dēbellamĭni
III plur.
dēbellantur
IMPERFETTO
I sing.
dēbellābar
II sing.
dēbellabāris, dēbellabāre
III sing.
dēbellabātur
I plur.
dēbellabāmur
II plur.
dēbellabamĭni
III plur.
dēbellabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
dēbellābor
II sing.
dēbellabĕris, dēbellabĕre
III sing.
dēbellabĭtur
I plur.
dēbellabĭmur
II plur.
dēbellabimĭni
III plur.
dēbellabuntur
PERFETTO
I sing.
debellatus, –a, –um sum
II sing.
debellatus, –a, –um es
III sing.
debellatus, –a, –um est
I plur.
debellati, –ae, –a sumus
II plur.
debellati, –ae, –a estis
III plur.
debellati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
debellatus, –a, –um eram
II sing.
debellatus, –a, –um eras
III sing.
debellatus, –a, –um erat
I plur.
debellati, –ae, –a eramus
II plur.
debellati, –ae, –a eratis
III plur.
debellati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
debellatus, –a, –um ero
II sing.
debellatus, –a, –um eris
III sing.
debellatus, –a, –um erit
I plur.
debellati, –ae, –a erimus
II plur.
debellati, –ae, –a eritis
III plur.
debellati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
dēbeller
II sing.
dēbellēris, dēbellēre
III sing.
dēbellētur
I plur.
dēbellēmur
II plur.
dēbellemĭni
III plur.
dēbellentur
IMPERFETTO
I sing.
dēbellārer
II sing.
dēbellarēris, dēbellarēre
III sing.
dēbellarētur
I plur.
dēbellarēmur
II plur.
dēbellaremĭni
III plur.
dēbellarentur
PERFETTO
I sing.
debellatus, –a, –um sim
II sing.
debellatus, –a, –um sis
III sing.
debellatus, –a, –um sit
I plur.
debellati, –ae, –a simus
II plur.
debellati, –ae, –a sitis
III plur.
debellati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
debellatus, –a, –um essem
II sing.
debellatus, –a, –um esses
III sing.
debellatus, –a, –um esset
I plur.
debellati, –ae, –a essemus
II plur.
debellati, –ae, –a essetis
III plur.
debellati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
dēbellāre
II plur.
dēbellamĭni
FUTURO
II sing.
dēbellātor
III sing.
dēbellātor
II plur.
–
III plur.
dēbellantor
PARTICIPIO
PERFETTO
debellatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
dēbellāri
PERFETTO
Singolare:
debellatus, –a, –um esse
Plurale:
debellati, –ae, –a esse
FUTURO
debellatum esse
GERUNDIVO
dēbellandus, –a, –um
SUPINO
debellatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
dēbellor v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android