consōlor - Diatesi attiva
(consōlor, consōlāris, consolatus sum, consōlāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
consōlor
II sing.
consōlāris, consōlāre
III sing.
consōlātur
I plur.
consōlāmur
II plur.
consōlamĭni
III plur.
consōlantur
IMPERFETTO
I sing.
consōlābar
II sing.
consōlabāris, consōlabāre
III sing.
consōlabātur
I plur.
consōlabāmur
II plur.
consōlabamĭni
III plur.
consōlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
consōlābor
II sing.
consōlabĕris, consōlabĕre
III sing.
consōlabĭtur
I plur.
consōlabĭmur
II plur.
consōlabimĭni
III plur.
consōlabuntur
PERFETTO
I sing.
consolatus, –a, –um sum
II sing.
consolatus, –a, –um es
III sing.
consolatus, –a, –um est
I plur.
consolati, –ae, –a sumus
II plur.
consolati, –ae, –a estis
III plur.
consolati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
consolatus, –a, –um eram
II sing.
consolatus, –a, –um eras
III sing.
consolatus, –a, –um erat
I plur.
consolati, –ae, –a eramus
II plur.
consolati, –ae, –a eratis
III plur.
consolati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
consolatus, –a, –um ero
II sing.
consolatus, –a, –um eris
III sing.
consolatus, –a, –um erit
I plur.
consolati, –ae, –a erimus
II plur.
consolati, –ae, –a eritis
III plur.
consolati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
consōler
II sing.
consōlēris, consōlēre
III sing.
consōlētur
I plur.
consōlēmur
II plur.
consōlemĭni
III plur.
consōlentur
IMPERFETTO
I sing.
consōlārer
II sing.
consōlarēris, consōlarēre
III sing.
consōlarētur
I plur.
consōlarēmur
II plur.
consōlaremĭni
III plur.
consōlarentur
PERFETTO
I sing.
consolatus, –a, –um sim
II sing.
consolatus, –a, –um sis
III sing.
consolatus, –a, –um sit
I plur.
consolati, –ae, –a simus
II plur.
consolati, –ae, –a sitis
III plur.
consolati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
consolatus, –a, –um essem
II sing.
consolatus, –a, –um esses
III sing.
consolatus, –a, –um esset
I plur.
consolati, –ae, –a essemus
II plur.
consolati, –ae, –a essetis
III plur.
consolati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
consōlāre
II plur.
consōlamĭni
FUTURO
II sing.
consōlātor
III sing.
consōlātor
II plur.
–
III plur.
consōlantor
INFINITO
PRESENTE
consōlāri
PERFETTO
Singolare:
consolatus, –a, –um esse
Plurale:
consolati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
consolatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
consolatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
consōlans, –antis
FUTURO
consolatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
consolatum
Passivo:
consolatu
GERUNDIO
Genitivo:
consōlandi
Dativo:
consōlando
Accusativo:
consōlandum
Ablativo:
consōlando
GERUNDIVO
consōlandus, –a, –um
consōlor v. tr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android