consōlor - Diatesi passiva

(consōlo, consōlas, consolatum, consōlāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
consōlor
II sing.
consōlāris, consōlāre
III sing.
consōlātur
I plur.
consōlāmur
II plur.
consōlamĭni
III plur.
consōlantur
IMPERFETTO
I sing.
consōlābar
II sing.
consōlabāris, consōlabāre
III sing.
consōlabātur
I plur.
consōlabāmur
II plur.
consōlabamĭni
III plur.
consōlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
consōlābor
II sing.
consōlabĕris, consōlabĕre
III sing.
consōlabĭtur
I plur.
consōlabĭmur
II plur.
consōlabimĭni
III plur.
consōlabuntur
PERFETTO
I sing.
consolatus, –a, –um sum
II sing.
consolatus, –a, –um es
III sing.
consolatus, –a, –um est
I plur.
consolati, –ae, –a sumus
II plur.
consolati, –ae, –a estis
III plur.
consolati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
consolatus, –a, –um eram
II sing.
consolatus, –a, –um eras
III sing.
consolatus, –a, –um erat
I plur.
consolati, –ae, –a eramus
II plur.
consolati, –ae, –a eratis
III plur.
consolati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
consolatus, –a, –um ero
II sing.
consolatus, –a, –um eris
III sing.
consolatus, –a, –um erit
I plur.
consolati, –ae, –a erimus
II plur.
consolati, –ae, –a eritis
III plur.
consolati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
consōler
II sing.
consōlēris, consōlēre
III sing.
consōlētur
I plur.
consōlēmur
II plur.
consōlemĭni
III plur.
consōlentur
IMPERFETTO
I sing.
consōlārer
II sing.
consōlarēris, consōlarēre
III sing.
consōlarētur
I plur.
consōlarēmur
II plur.
consōlaremĭni
III plur.
consōlarentur
PERFETTO
I sing.
consolatus, –a, –um sim
II sing.
consolatus, –a, –um sis
III sing.
consolatus, –a, –um sit
I plur.
consolati, –ae, –a simus
II plur.
consolati, –ae, –a sitis
III plur.
consolati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
consolatus, –a, –um essem
II sing.
consolatus, –a, –um esses
III sing.
consolatus, –a, –um esset
I plur.
consolati, –ae, –a essemus
II plur.
consolati, –ae, –a essetis
III plur.
consolati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
consōlāre
II plur.
consōlamĭni
FUTURO
II sing.
consōlātor
III sing.
consōlātor
II plur.
III plur.
consōlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
consolatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
consōlāri
PERFETTO
Singolare:
consolatus, –a, –um esse
Plurale:
consolati, –ae, –a esse
FUTURO
consolatum esse
GERUNDIVO
consōlandus, –a, –um
SUPINO
consolatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CONSOLOR100}}